Bir hayale baktım bu gece. Çok baktım. Ciğerini sökmek istercesine baktım. Bir daha baktım Ama sökmeyecem. Bırakacam yaşasın. Gerçekten yaşasın. Yaşasın ki içimdeki dinmesin. İçimde ki ne kadar derinde bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Şimdilik orda kalsın. Kimse bilmesin orda olduğunu. Ben bile unutayım orda olduğunu. Sanki hiç öyle bir hayale bakmadım. Hiçbir zaman aralığında görmedim. O hayal, hayal değildi. Gerçek değil. Yalan değil. İz değil. Varlığı bilinen kendisi olmayan. Şey bile demek istemiyorum. Tanımsız. Anlamsız. Ne istersen o. Ama aslında hiç bir şey. Ne istersem o olur. Ne istersem o olmaz. Bu gece bir hayale baktım. Bugün bir yokluğa baktım. Bugün hiç bir şeye bakmadım. İsteyen ne isterse o.
Beklerim zamanını. Geldiğini düşündüğüm ana kadar. Ne zaman diye sormayın. Bilmiyorum. Karşımda olduğu an işte o zaman. Belki bende belki benden gayri. Bir hayale baktım bu gece. Elimi uzatmadım. Değsin diye. Dokunmadın bozulmasın diye. Ne karşımdaydı. Nede başka yerdeydi. Bu gece bir hayale baktım. Elimde bir kılıç vardı. Uzattım eline aldı. Kılıcın tutacak yeri yoktu. Ben elimde tuttum o elinde tuttu. Aramızdaki mesafe bir kılıç kadardı. Bir santim fazla ne bir santim eksik. Sadece o kadar.

Zamanda bekleyeceğim zamansızlığı düşünerek. Zaman olmadığı saatin bulunmadığı yerde olacağım. Hayalde orda olacak.

İBRAHİM İŞLEYEN