Kayboldum adressiz kurşunların, mekansız çocukların durağında.
Pusulasız gemilerin yol aldığı okyanuslar da.Bir gülüşe teslim ettim sonrası gözlerimi.Kapattım içimde çığlaşan sesleri, hepsini toplayıp gönlümdeki en derin dehlin denizlere kapattım.Kendime bir yer beğendim olmayan denizlerin, olmayan dalgalarının arasından bir sağa bir sola vuruyorum.Vücudumu terk etti benliğim, kaybettim kendimi bulamıyorum.Off allahım bu nasıl bir çıkmaz.Uzaklaştım kendimden.Uzak ellere teslim ettim senli düşleri, bir daha hiç almamacasına, aldatmamacasına.El açtım semaya, düşlerimi seni diledim ,dilendim Rabbimden.Üşüyorum kalemim soğuk sayfalar bembeyaz boğuluyorum . Ölüyormuyum yoksa he yoksa ölüyormuyum sensizlikde kefenim oldu bu ayrılık cebimde taşıyorum bütün iplerimi.İyiden iyiye düşüyorum cehennem çukurlarına.İnce bir köprü var önümde. Kılıçtan keskin, senden daha ince.Andım Olsun köprü olsan geçmem üstünden.Merdivenler var, gözümün önünde.İndikçe bitmiyor merdivenler, aksine yükseliyor göğe.Gök ateşe yanmış, yerse maviliğe.Denizler çekilmiş saçlarımın dibinden, vurmaz olmuş dalgalar kirpiklerime.En uzak diyarları yakın eden umudum yok artık ben yokum bittim öldüm ne zormuş be seni kaybetmek ne zormuş ...

Haydi dön can veriyorum bu limanda .
Haydi dön eksilmeden umutlarım.
Haydi dön üşüyorum.
Haydi dön ölüyorum.
Kayboldum sensizlik girdabında.

Yusuf Türkmen