Geri geleceğini biliyordum. Sen, o kadar kalpsiz değildin. Beni bırakıp gidemezdin, biliyordun karanlıktan korktuğumu. Beni gecenin o saatinde bir başıma bırakamazdın. Biliyordum, “ ben başkasına aşığım” derken yalan söylediğini. Gözlerinde hala kendimi görebiliyordum, başkası yoktu o güzel gözlerinde. O gözlerin bir tek benimdi başkasına veremezdin ki.

Neyse ki yanımdasın şimdi, çok sürmedi sensiz bu karanlık. Kabuslarla dolu geçeler çabuk bitti. Ben biliyorum ki bir daha geri gelmeyecek bu sensizlik…

Neden öyle uzak duruyorsun, yanıma gelsene. Bu yatak niye beni bu kadar sıkı sarıyor? Sen sarsana. Bileklerim de üşüyor, sen tutsana ellerimden; ısınsın. Neden başımdan başka bir yerimi hareket ettiremiyorum? Galiba gidişinle biraz halsiz düştüm. Kaldıramadım gidişini, ağır geldi yokluğun. Karanlık, yağan yağmurlar , çakan şimşekler…. şimşeklerle beraber gelen çığlıklar. Sanki tek değildim o anda terk edilen. Birileri daha, başkaları tarafından terk ediliyordu. Karanlığa bırakılan bu çığlıklar, geri getiri mi gidenleri diye düşündüm.

Denedim ama olmadı. Gecede yankılanmadı çığlıklarım. Sesim boğazıma düğümlendi sanki. O anda titredim yokluğundan. Dizlerimin üstüne çöktüm hemen. Takâtim de kalmamıştı gidişini izlemeye, bakamazdım ardından. Çok da korktum, ya geri gelmezsen ya beni öylece bırakırsan diye.

Ne olur öyle mahzun bakma bana, biraz halsizim sadece. Dedim ya gidişini kaldıramadı bu küçücük yüreğim….

Şimdi için için kızıyorsundur bana, yokluğunda kendime bakmadım diye. Kaşlarını çatışından belli; hiç yakışmıyor ki o çatık kaşlar sana. Gülmelisin hep; benim ilacım senin gülüşün. Sen gülersen ben çabuk toparlanırım, hiçbir şeyim kalmaz. Ne olur çatma o kalem kaşlarını…

Bu kadar çok mu kızdın bana, uzak duruyorsun? Söz veriyorum çok çabuk ayağa kalkacağım. Belki basit bir soğuk algınlığıdır, iki güne kalmaz geçer.

Bak güneş de doğdu. Yavaş yavaş süzülmeye başladı bile perdenin altından. Sen de yanımdasın… bir daha böyle kötü şakalar yapma bana. Hep yanımda ol, hep benimle kal. Ben sadece sende var olurum, yokluğun….

Bu insanlar da kim? Nasıl girdiler evimize? Neden hepsi beyaz giymiş? Bana dokunmalarına neden izin veriyorsun? Bu adam elindeki enjektörü ne yapacak? Ne yapacaklar bana? Ne konuşuyorlar kendi aralarında sürekli? Neden uzak duruyorsun? Neden bana yardım etmiyorsun?

Çekip alsana beni, tanımadığım bu insanların elinden. Hani ben senin kıyamadığındım, şimdi niye izin veriyorsun bu insanların bana kötü davranmalarına? Neden susuyorsun? Konuşsana………

Söylesene sevdiğim ŞİZOFREN NE DEMEK?....