Bilgisayarımıza nasıl dosyalar açıyorsak, kalp bilgisayarımıza da sevgi, insanlık, dostluk, yardımseverlik dosyaları açalım. Allah’ı, O’nun yarattıklarını, iyilik yapmayı, insanlara yardım etmeyi, dostluk kurmayı sevin. Gönül kapılarınızı sevgi ve dostluğa açın, eğer bunları yaparsanız kendinizi daha da mutlu hissedecek mutluluğunuz kat ve kat artacaktır.
Gönül ilâhi bir cevher, engin bir ummandır. Başı sonu olmayan, dibine ulaşılmayan, fırtınaların beşiği olup, durulunca huzurlu bir yuva olan bir okyanustur. Gönül sevginin ve dostun evidir. Allah’ın tahtıdır.
Hayat günlük yaşamımıza bir tutam da olsa değişiklik katmaktır. Hayatı doyasıya yaşamak istiyorsak, inandığınız, düşündüğünüz ve arzu ettiğiniz gibi yaşayın. Yüreğinizin sizi götürdüğü yere gidin. Kendinize ve inandıklarınıza güvenin. İnandığınız doğruları kendinize rehber edin. Hayat deney değil, yaşamın kendisidir. İnandığınız gibi yaşarsanız iç huzuru yakalayabilir, mutluluğa ulaşabilirsiniz.
Hayatın içinde sıkıntılar, darlıklar da olacaktır. Bunlarla sabırla mücadele etmek gerekir. Yunus EMRE; “Bunca varlık var iken, gitmez gönül darlığı” diyor. O İnandığı gibi yaşamış, yaşadığını da söylediği için bu sözler günümüze kadar gelmiştir. Yaşanmış güzel sözler petekten süzülen bal gibidir. Tarihin derinliklerinden gelen söz ve davranışlar bize şifa sunar, gönlümüzün sıkıntısını giderir, gıda olur, vücudumuzu ve ruhumuzu mutlu eder.
Gönül darlığı, gönül sıkıntısı çekmeyen var mı? Zengin varlığından, fakir yokluğundan, eşler birbirinden, anne-baba çocuktan, çocuk anne-babadan şikâyetçi. Öğretmen öğrencisinden, öğrenci öğretmeninden memnun değil. Bu sıkıntıları giderecek çare başka yerde değil kendi içimizdedir. İçimizdeki inanç ve güven bizi sıkıntılardan kurtaracaktır. İnsan kendini tanırsa birçok problemleri halleder.
Dost denilince akla sevgi gelir. Dostluğun özelliği vefa, vefanın kaynağı da sevgidir. Gönül dostları arasında görünmeyen sevgi bağları, manevi kablolar vardır. Bu kablolar kolay kolay kopmaz. Gerçek dostluk; “İki ayrı bedende yaşayan tek ruh” olarak tarif edilmiştir. Gerçek sevgi sevilen uğruna her türlü fedakârlığa katlanmak değil midir? Sevgisiz yürekler benliğin dolambaçlı yollarından kurtulamaz, kimseyi sevemez, sevgiyi sezemez, varlığın sinesindeki muhabbetten habersiz olarak yok olup giderler. Sevgi, sevilene karşılık beklenmeden sunulan eşsiz bir armağandır. Dostluklar durgun suya atılan taşın haleler oluşturarak genişlemesi gibi büyür ve tüm güzel gönülleri kaplar.