Kelimelerin hangi ucundan tutacağımı bilmiyorum. Lakin içimden yazmak geliyor. İçimdeki anlamsız rahatlığı anlamaya çalışıyorum. Beklide böyle rahatlıyorum bilmiyorum. Yinede kelimelere sarılmak istiyorum. Bir arkadaş gibi yazmak. Vefalı bir dost gibi. Bana kızmıyor darılmıyor. Hep beni dinliyor. Yoldaşlık sırdaşlık ediyor. Kendimleyken bile yalnız kalmama müsaade etmiyor. Karşımda sanki birisi var. Diz dize oturmuş sohbet ediyoruz. Hayalimde canlanan arkadaşlıklarım oluyor. Yangınlarım oluyor. Kitap okumak güzel hoşuma gidiyor. Yazmak o çok farklı. İlmek ilmek genç bir kızın kaneviçe işlemesi gibi karşımda her harf döküldüğünde kelimeler oluşuyor. Kelimeler cümlelere inkılap ediyor. Tümceler parağraflara vücut veriyor. Zarif bir gelini seyretmek gibi. Kaşımda siyah simgeler beyaz bir zemin üzerinde anlam kazanıyor. Beni bana ve başkalarına anlatıyor. Zihnimde oluşan kimseye anlatamadığım şekillerin vücut bulmasını sağlıyor. Yazı yazmak bugünden yarına kalacak bir resim yapmak gibi geliyor bana. Gün gelecek bugün ne hissedersem hissedeyim ilerde belki hatırlamayacağım. İnsan nisyandan gelir unutkandır. Şimdi bir köşeye alacağım küçücük bir karalama dahi herhangi bir zaman da karşıma çıkarsa bugünden izler taşıyacak. Bu beni yazmaya daha çok itiyor sanırım. İnsanlarda bulamadığım vefayı yazılarda buluyorum. Derdimi sıkıntılarım içimi onlara döküyorum. Kimi karşıma alıpta bir saat saçmalıklarımı kızgınlıklarımı kırgınlıklarımı kim dinler kim katlanır. Kimse dinlemezde katlanmazda. Milletin işi gücü yokta beni mi avutacak. Bende olsam kimseyi bu şekilde olur olmaz zamanda dinlemek istemem. Ama bilgisayarın klavyesi o var ya çok vefalı. Kafasına ellerimle kaç sefer bassam bazen kızıp biraz canını acıtsam yinede her parmağımı dokundurduğumda bana itaat ediyor. Derdimi dinliyor. Yazdıklarım saçma ve anlamsız olabilir. Bana gülmüyor. Hep dinliyor hep arkadaşlık ediyor. Bir annenin şefkati gibi. Evlat sevgisine karşılık bekler, anne evladına gösterdiği şevkatten dolayı bir beklentisi yoktur. Her seferinde ona yine kollarını açar. Muhabbetle kucaklar. Bir sevgili gibi bir yar gibi bir sırdaş gibi vefalı bir dost gibi yazı yazmayı seviyorum. Beni sevgisiz bırakmayın yazılarım. Size heran ihtiyacım var.

Yazmak bir aşktır.



İBRAHİM İŞLEYEN