Vadinin en güzel yerindeki mis kokulu çiçek bir gün rüzgara " benim için bir şey yapar mısın?" diye sormuş.
Rüzgar "istediğin şeye bağlı. Yapabileceğim bir şeyse neden olmasın".demiş...
Vadinin en güzel yerindeki mis kokulu çiçek “al bunu dağın en yüksek yerindeki yalnız başına duran çiçeğe götür”, demiş..
Rüzgar elini uzatmış... Vadinin en güzel yerindeki mis kokulu çiçeğin uzattığını almak için. Ama " avucu ıslanmış""
Biraz şaşırmış. “Avucum ıslandı. Bu da ne?” diye sormuş...
Vadinin en güzel yerindeki mis kokulu çiçek "benim gözyaşlarım" diye cevap vermiş...
Rüzgar, dağın en yüksek yerindeki yalnız başına duran çiçeğe gitmiş ve “Vadinin en güzel yerindeki mis kokulu çiçek bu gözyaşlarını sana gönderdi” deyince...
Teşekkür ederek almış Vadinin en güzel yerindeki mis kokulu çiçeğin gözyaşlarını.
Ve demiş ki;
“Onun bu gözyaşları beni yaşatıyor. Ben o gözyaşları için yaşıyorum, çünkü onda karşılıksız sevgi var. Ayrıyız, kavuşmamız imkânsız ama biliyorum ki benim için onun gözlerinden yaşlar akıyor. Ben onun gözyaşlarıyla kendi gözyaşlarımı birleştiriyorum, arılarla ona geri yolluyorum. O da biliyor ki, benim gözlerimde onunkiler gibi yaşlı.

Rüzgâr, dağın en yüksek yerindeki yalnız başına duran çiçeğin yanından geriye dönerken, sevginin, aşkın ne kadar önemli olduğunu anlamış. Düşünmüş, düşünmüş, düşünmüş. Ne kadar yalnız olduğunu, ne kadar değersiz olduğunu anlamış ve hışımla yağmur bulutlarının arasına karışmış.
26.09.2007 H:KANARGI