DOMUZ

Caminin önünden geçen bir Baba,
Bakmış ki müezzin, elinde sopa,
Saşırıp camiye dalmış bir domuzun
Seğirtiyor peşinden..
Düşünmüş uzun uzun,
Söylenmiş içinden;
“ Hiç bilmez miyiz domuzunu sofunun;
Ama domuzun sofusunu ilk kez görüyorum ben!”
Fıkradaki gibi, sofunun domuzluk edenleri vardır elbette. Dinini tam bilmediği için ve nefsini kontrol edemediği için amelsiz ibadet ile kala kalırlar. Pek farkları yoktur zalimden.
Fakat tersi de çoktur. Kutsal kitabı tanımaz, âlimleri dinlemez, ibadet etmez, inancı bile yoktur beklide. Nüfus cüzdanının din hanesinde Müslüman yazdığı için kendini Müslüman sayar. Hem de ne âlim Müslüman. Dini modernize edip, çağa uyarlar. Kafasına göre İslamlar çizer. O, Kuran’da yok, Bu, Kuran’da yok der. Olanları gösterirsen de, “ Aman efendim hangi çağdayız?” der ve işin içinden sıyrılır. Gözüne soksanız görmez, kulağına soksanız duymaz. Kalbi karadır hissetmez. Ahlaksızlık ve din yıkmada gayrı Müslimlerden önde koşar. Adını çağdaşlık koyar.
Sofunun domuzu nasıl sofulara karışmış ise, domuz’un asrisi de çağdaşlara karışmış. Aynı potada cümlesi de birbirine karışmış. Yani ak yitmiş morun içinde. O nedenle birbirimize tahammüllü olmalıyız. Gündüzü görmek için geceye katlanmak şart değil midir?
Ve dünyanın da bir düzeni vardı. Bürokrasi vardı.
Güzel bir yaz günüydü. Otomobiliyle gezintiye çıkan üç genç kız, bir gölün kenarına konaklarlar. Hava o kadar sıcaktır ki suya girmeğe karar verirler. Soyunurlar. İlk soyunan kız anadan üryan suya girmek üzereyken, arkadan bir erkeğin seslendiğini işitir.
- Affedersiniz bayan, burada yıkanmak yasaktır.
Genç kız çok utanmıştır. Üstüne örtünecek bir şeyler ararken bir yandan da adama çatar:
- Mademki öyledir, ne diye soyunmadan haber vermediniz?
Bekçi cevap verir:
- Aman efendim, nasıl olur! Soyunmak yasak değil ki…
Ülkemizde de düşünmek yasak değil ki… Hapse girenler mi? Onlar, konuştuğu ya da yazdığı için hapse giriyor.