Hayat gün yüzü gibi ellerimde dolanırken, çizmişken yollarını bana aksi yönlerde, gülmenin ne olduğunu ağlamakla öğrenmişken ben, gülmenin güzelliğini gözyaşları ile karşılarken hayatta. Aslında gülmenin güzelliklerle dolu olduğunu bana yeniden öğreten sevgili arkadaşıma armağanımdır bu dans eden bu kelimeler.

Her zaman derim ve hala da devam ederim demeye, görmek için bakmak gerekir diye. Her insanın göremiyeceği güzellileri yada hüzünleri sadece bir merhaba ile ortaya çıkarmak sanırım insanoğlunun en zor olan bir maneviyatıdır.

Çoğu zaman kelimeler yüreklerde dolanır ki dolanan bu kelimeler insanları kendi ağırlıklarında ezmek için her zaman çaba sarfetmezler. Çünki kelimeler kendi ağırlıklarını direk yüreklere yüklerler.

Böyle geçen günlerle birlikte bir merhaba ile başlayan en güzel dizelerin bana kalemi aldırması sanırım çok nadir olan bir şeydir. Her merhabaya onlarca kelime yazılamazken, kalemim ile kavgamı bitirememişken ben, şimdi kalemimi esir almış bir şekilde kelimeleri hangi dizelere oturtsam da anlamı kendi anlamı içinde güzellikleri daha çok betimlesin çabasında olmamı sağladı.

Aslında kelimelerim kendi içinde çok şeyler barındırmasa da sanırım, yüreğin güzelliklerini bilenler tarafından anlamı daha çok açığa çıkacaktır. Ki bu hayat hepimize aynı güzellikteki mutluluğu sunmaz. Böyle bir durumda ise benim verebileceğim en güzel hediyenin aslında
Kendi nacizane kelimelerimden oluşmuş bir iki satırlık yazı sanırım.

Yeni yıla girerken seni tanımak çok güzel, yüreğinin güzelliğini benimle paylaştığın için nacizane bir iki satır ile teşekkür etmek istiyorum kabul buyurursan eğer.

Sevgilerimle…

28.12.2009