Bardaktan boşanırcasına yağan yağmur sanki beni benden alıyor,farklı bir iklimde farklı bir zamanda yaşıyorum ...Düşen her damlada seni arıyorum .Sanki sensizliğin yağmuru .Her damlayı yakalamak istercesine avuçlarımı açıyorum gökyüzüne yere düşmeni ,toprakla buluşmanı değil avucumda yüreğimin sıcaklığını hessetmeni ve orda hapsolmanı istiyorum .Kayıyor ...Kayıyor... Yavaş yavaş kayboluyorsun

Çaresizce avucumdan süzülüşünü izliyorum ...Düşen her damlayla yüreğimde kocaman bir boşluk açıldığını hissediyorum .En son damlayı dudaklarımla buluşturuyorum .Ellerim yavaşça geziniyor dudaklarımda .Kavrulmuş çöl misali ,susuzluktan çatlayan dudaklarda merhem oluyorsun ...Kanıyor çatlaklar ama kanadıkça iyileşiyor sanki...

İyileşen o dudaklardan süzülen her söz SEN oluyorsun .Her cümle senle başlayıp senle bitiyor, .Harflerde kokun ,tadın...