gerçekleşemeyecek bir vuslatın iki yarım parçasıyız şimdi...
>>sana daha güzel bir hediye vermek isterdim... ama elimde özlemimden başka hiç bir şey kalmadı...<<


Kelimelere tutunacak gücüm kalmadı.. her kelime lanet olası bır anıyla birlikte karsıma cıkıyor… uykuyu terk edelı uzun zaman oldu. Gunduz ve gece anlamını yıtırdı..
İnsan böyle zamanlarda neyi bekler ki dua etmeye calısıyorum. Bütün varlıgımla, içtenliğimle yakarıyorum bıtsın artık bu hasret dıye..
Gunlerı saymakdan yorgun dusdum. Her sabah uyanıp basımı senden yana cevırdıgımde yuzume carpan yoklugun sımdı bana kalan. Gunlerdır etrafa dagılmıs yuregımı nasıl toparlayacagımı dusunuyorum… , o kadar yoksun kı o kadar caresızım kı dön artık özlemim canını yakmazmı hıc. Sızlamazmı yuregın aklına geldıgımde..sen degılmıydın dızlerınde basımı dınlendırdıgım, sen degılmıydın ellerının merhametıne sıgındıgım, yuzun degılmıydı ıcımı aydınlatan..
Oysa Kıyamazdın sen bana , gozumden akan bır damla yas ıcın kahrolurdun.. söz olsun sana aglamayacam bır daha ama dön artık... Yorulmaz mı yuregın sürgünlerden, bedenın dayanırmı cekdıgın acılara..bıtmez mı her umut kırıntısı dıye sarıp sarmaladıgın düşkırıklıkların. güneş gözlüm...
Boyle seslenırdın bana gözlerının ıcı gulumserken.karsımda duruyor seni beklediğim o bomboş sokak.. Dılıme şairin bır dızesı dolanıyor son gunlerde..
Onlar gıttıler
Yalnız bır söz kaldı aramızda.
Ben sımdı bu yanda,
Kasılmış cıplak bır kursun gıbıyım namluda…
Ben şimdi bu yanda içilmiş bır and gibi bekleyenim kurulmuş saat gıbı…
Göçdünmü yuregımden kartanem..bıraktınmı beni burda kimsesızlıgımle naçar, umdugumdun, yuzumdekı aydınlık,ellerımdekı merhamettin oysa..