Dağların ardında biri var beklediğim.o yeşil diyardan bu ışıklı memlekete…o alışkın güzelliklere ya;bizi hep kandırmışlar:”ışıklar güzel”diye!o istemez bilirim buraları ya,ben de bırakamam…
Dağların ardında biri var istediğim.göğün ve denizin birleştiği masmavi cennetten bu kuru sokaklara…o has suda büyümüş ya;bizi de hep aldatmışlar dibi betonluları “su”diye’!o karada yaşayamaz ya;ben de suya adım atamam!
Dağların ardında biri var.öyle biri ki;kimsenin aslında hiç tanımadığı sadece benim bildiğim…öyle biri ki;deliler gibi sevdiğim ve hep seveceğim;ama kimsenin anlamadığı,bilmediği,istemediği…öyle biri ki;özlenmeye layık tek insan!evet özledim.özledikçe benden almaya çalıştılar,sevdikçe sınır koydular!
O öyle biri ki;yaşadığı yer kadar saf ve temiz.öyle biri ki;yapay görmediğinde adam gibi adam!o öyle biri ki;yeşil ve mavinin uyumu kadar uyumlu içindeki çocukla.öyle biri ki…adımı söyledim,sonra “aşk”dedim.dedi ki;”sen aşksın,sen sahipsin!”.”gel”dedim,düşünmedi bile;”emret!”dedi!o bırakamazdı ya cennet yurdunu,yaşayamazdı sudan ayrı.o öyle biri ki;aşkı ölümü pahasına yaşayan ve yaşatan!