Hayat ne garip değil mi? İnsanı ummadığı anlarda ummadığı olaylarla baş başa bırakıyor.

Ya aşk? Aşk hayattan farklı mı sanki? Hayır… Aşk da tıpkı hayat gibi… Ummadığın zamanda ummadığın şeylerle baş başa bırakır seveni… Ummadığı
-mantıklı düşünse yapmayacağı- davranışları yapmaya sevk eder seveni… Hem de pervasızca… Acaba bu davranışımın sonucu ne olur diye düşünmeden hiç… Anlık…

Aşkla hayat bir araya da gelirse hele ki gözü karaysa sevenin neler yapmaz ki? Aklınıza gelebilecek olan her şeyi…

Aşk adamı vurur hem de öyle böyle değil tam yüreğinden ve ta derinden…

Hayatta her şeyi kendi ekseni etrafında görmeye başlarsın eğer âşıksan… Ve gerçekten seviyorsan… Ve maalesef bu bazı insanları hataya sürükler. Aceleci davranıp hüzünlü sonuçların doğmasına sebebiyet verir aşk bazı insanlarda… Ve sonunda da aşığın acı çekmesine...

İşte ben bu çıkarımdan yola çıkarak diyorum ki: ’Aşk acının mutluluk kisvesine bürünmüş şeklidir; ama yine de aşk her şeye rağmen her olumsuz özelliğine rağmen yaşamaya değerdir ve o hayata karşı bir duruş biçimidir