Kimi insanlar ölmez!... Bizler, sâdece bedenî ölümü gerçek ölüm sanıyor, ona göre yaşamaya çalışıyoruz.
Bilinen odur ki; ömür, belli bir zaman içindir. Çoğu zaman unutulan’sa; insanın ölümsüzlüğüdür.
Bu gün, yaşantımızın her alanında ziyâdesi ile O ölümsüz insanların yaptığı hizmetler ile hayâtımızı sürdürüyoruz.

Her nereye bakarsan bak... nereye basarsan bas... nereye gidersen git... ne konuşursan konuş... bir hizmetler zinciri içinde bulursun kendini.
Bir plâk iğnesi gibiyiz... yazılmış kaderimizin izlerinde dönerek ses çıkarmıyor muyuz?
“Sevgi denen şey yalanmış” Hayır. Sevenlerimiz yoksa bizde yokuz. Dilimiz- elimiz- gözümüz yanlış mı biliyor, görüyoruz?

“Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın, Gömelim gel seni târihe desem sığmazsın!..” diyen Şair; beni bu sözleri ile 14 yaşımda gönlündeki sevgiye, aşka dâvet edip-şair yaptı. Bu gün 51(2002) yaşımdayım ve hergün hemen-hemen şiirler yazıyor, çeşitli etkinliklerde bulunmaya âzâmî gayret gösteriyor- emekliyorum...

Evet. Mehmed Âkif Ersoy, bir veteriner hekim idi... iyi de neden bu mesleği ile yetinip- gününü gün edip hayâtını sürdürüp gitmedi! O’nu kim mecbur etti de; Vatan ve Millet uğruna şair olup, ömrünü, bu yolda madden tüketmeye. Kim, yolunu Allah yolu ve Milleti uğrunda emek sarfeder de bu emek için dünyâlık beklemezse; işte ona, Mehmed Âkif Ersoy gibi sâdece bedenen ölüm vardır.

O, her 27 Aralık günü, bütün Türk Dünyâsı’nda anılmalıdır! O, İstiklâl şairimizdir ki; kişiliği, yeni nesillere, iyi tanıtılmalıdır! İster Valilik ister Belediyelerimiz isterse kişi olarak ben O değerli şairimizin; ölümünün 66. Yılında, hak ettiği İstiklâl şairliğine yakışır anılmasını, beklerim.

Bütün Basın mensuplarına ve Televizyon kuruluşlarına bir Mehmed Âkif Ersoy aşığı olarak sesleniyorum: O’na, saygı sâdece Marş okunurken değil ölümünün 66. Yıldönümünde de kişiliğini inceleyip, yeniden ve daha canlı yaşatılmalı. Kişi kendi içinde O’nu bir değer olarak taşımalıdır.

Veteriner Hekimlerimiz de kendi mesleklerinden yetişen bir değerli insana ve bütün dünyâda hazırol’da dinlenen şiiri yazan bu şairimize, gereken önemi vermelidirler. Büyük şairimizin kişiliğini, herkes kendinde yaşamalı diye düşünüyor ve uyguluyorum.

Bir de “Kitabın, iki yüzünü okumalı”atasözünden hareketle; Marşın, tamamını neden unuttuk? Anlatılmak istenen sözün, yarısı yeter mi? diye soruyorum.
Ismarlama yaptırdığım yağlıboya tablonun altında 23 yıldan fazla bir zamandır oturup- şiirler yazıyor, bir esnaflıktan öte aldığımı yine verenlere kültür olarak iade etmeye çalışıyorum. İlim gücüm yettiğince…

Rahmetli Şairimiz Mehmed Âkif Ersoy’u minnetle anıyor, değerli Okuyucularıma Saygılar sunuyorum.

Kadir Yeter. TRABZON.
Aralık- 2002’de, Trabzon, Türksesi Gazetesi’nde Kadir’ce köşesinde yayınlandı.

Sitemizde ilk yayını: 27.12.2007
.edebiyatdefteri.com/index.asp?istek=tum_yazilar&k=detay&yazi_id=8754