Erzurumda Annemin anne annesi herkese yardım eden, ahalinin çocuklarına bakan, ahalice sevilen yardım sever bir kadınmış. Tek arzusu ve dilinden düşürmediği `Allahım ne olur mezarımı bir şehit yanına koy ` diye dua edermiş.

Yıllar önce İstanbul` da yaşayan diğer kızının yanına gelmiş ve 1968 yılında vefat etmiş. Ölüsünü ZincirliKuyu mezarlığına gömmüşler. Yıllar sonra, Kıbrıs şehidi genç bir teğmeni yanındaki boş mezara gömmüşler. İlk başlarda şehid mezarını ziyarete gelenler varmış. Fakat 25 yıl geçmiş ne gelen var, ne giden.

Daha sonra İstanbul`a biz geldik.Üniversite`yi bitirip,iş hayatına atıldım. 1998 yılında ZincirliKuyu mezarılığında ninemizin mezarı olduğunu öğrendim. Mezarı ziyaret etmeye, her haftasonu onunla ilgilenmeye başladım. Şehit mezarınıda ilk defa o zaman gördüm. Annemde bu duayı anlatınca, o mezarada muhabbetim daha fazla arttı. Kendi kardeşlerim dahil, can dostum sabahattin`lede yan yana olan iki mezarı ziyaret ediyor ve çimlendiriyorduk. Birisi şehit yazısını görüp, mezarın taşını devamlı düşürüyordu. Sebahattin`le hem kızıp, hemde toprağı kazıp taşı dikiyor, sağlamlaştırıyorduk.
Ben mezara bir hafta gitmesem, Sebahattin gidip mezarlarla ilgileniyordu. Gitmediğimiz zaman ikimizde rahatsızlık hissediyorduk.

Bir gün yine mezarı çimlendirirken, ellerimiz çamurun içinde, sabahattin bak dedim. Erzurumlu saliha bir kadın dua edecek. Allah onun duasını kabul edecek. Çocuğu olmayan bir şehidi buraya gömecekler. Hiç bir alakamız olmadığı halde benim gibi bir Erzurumlu`yla, senin gibi bir Siirt`li kalkıp İstanbula gelecek ve bu mezara hizmet edecek. Allah`ın büyüklüğünü görüyormusun.` dedim. Birbirimize baktık ve gülüştük.

BU VATANI UĞRUNA ŞEHİT OLAN BÜTÜN ASKERLERİMİZİ VE VATANDAŞLARIMIZI SAYGI, HÜRMET VE FATİHALARLA ANIYORUM. ERZURUMLUMSUNDAN, SİİRTLİSİNE VE BALIKESİRLİSİNE EMANET EMİN ELLERDEDİR.

Sebahattin sitemizin yazarı 20 yıllık dostum aşk sürgünüdür.