21.kaSım 2oo9

Aslına bakarsan hayattan çokda şey istemiyordum sadece o olsun benim olsun yeterdi . . .
Bunu benim kabulledniğim kadar onunda kabullenmesi gerekirdi ..Ne zaman birini delicesine sevsem karşılıksız olurdu ve ben buna dayanamazdım ..Çokmu seviyodum çokmu değer biçiyodum bilemiyoRum. . . ama seviyodum ya..gülümseyişlerimde saklıyodum ya onu bu bana yetiyodu ...ikna etmiştim sonunda Lunaparka gidicektik beraber o ve ben sadece ikims muhteşem olucak diyordum ve başka bişi düşünemiyordunm o gün geldi sabah erkenden tatlı bi telaş hazırlığa başladım.Sölediğim beyas yalanlarımın pekde önemi yokdu bana göre çünki o vardı onu seviyordum ve sonunda bütün rütuŞlarmı aynanın karşısında gerçeklerştirdikten sonra hazırdm bian önce onun yanına gitmek isdedim adımlarımın nasıl hızlı attığımı dün gibi iyi hatırlıyorum mutluydum küçük sohbetimisden sonra yola devam ettik sonunda Lunaparkımıs qöründü çocuk gibiydim elimi hiçbian bırakmamıştıbeni sahiplenmiş olması okadar hoşuma gitmişdi ki beni bırakmıycağını biliyodum kavga ederek atışarak geziyorduk ona her fırsatta fısıldıyodum çok seviyorum ..diye bilmiyorum severmisin? ama ben yine de seviyodum ilk başta trene bindik sadece ikims o en korkunç yerde ..canım deyişi vardı ve .yanağıma kondurduğu buSesi . . .

Unutabilirmiyim o anı !

ki bukadar severken içimden bişiler koptu ve her kes su sevgililerin güzelliğine bakın dercesine hayran kalırcasına bize bakıyordu ve ben daha çok mutlu oluyordum ...daha sonra çarpışan araba ayrı ayrı binmedik çünki bna kimsenın çarpmasına izin vermesdi
beraberdik ne yaptıysak ne yaşadıysak çok güzeldi ve zaman ilerlemişdi nasıl geçti bilmiyorum ama ikimsde kurt gibi acıkmısdık hava rüsgarlıydı bana sımsıkı sarılıyodu havanın yüzüme çarptığını bilee hissetmiyordum burnum kızarmıs üşümssün dedi hemen biyere girdik yemeğimisi yedik hımm...çokda acıkmışız...
Canımın içiyle ordan çıktık parkta biras daha geserken kıpjkırmızı güller ama dikenleri ...onları kopartmamısa izin vermicek şekildeydi ... gölerimi kapatırdı o gülün dikenın verdiği acıyı görmiyim diye ama gözümü bi açdım gül avucunda ...
Sanki o an ona bi daha bi daha aşık olmuşdum...

yoLumusu kaybettiğimisi hiç söylemiyorum çok komiktik ama..inanılır gibi o upuzun yolu yürüyerek elele nasıl da güzel geçirdik ...yine beni zamanında eve bıraktı içim okadar doLuydu ki bunları anlatmasam çatlıcaktım ...Ben mutluydum güzl bişiler oluyodu ...ve bunları birilerinin de duyması gerekiyoRdu yada bilmiyorum ama bana öyle geliyordu ...

Şimdi onSuz nefes alamadığım Canımın içine Sesleniyorum Çünki
Biz ayrıldık . . .
Ben belelğimdeki herşeyi sıfırladım sadece bugünü unutamıyoRum sewqiLi . . .Duy sesimi
ßen Seni hala Çok seviyoRum . . .