GÜNLÜĞÜMDEN – 18
Az önce okuduğum bir haberle gülümsüyorum sevgili Tutku.80 yaşındaki bir nine, sevdiği adama kaçmış. İyi de etmiş vallahi. AŞK Ne güzel bir şey? Bence mucize. Tanrının nefesi. Hep onu istiyoruz. Tüm dünya bizim olsa da, aşksız anlamı olmuyor hiçbir şeyin.
Tanrı bilerek, bir bütünün parçaları olarak yarattı, kadın ve erkeği. Koşup duruyor, iki cins te birbirinin peşinden. NAZIM ne demiş? “BİR ELMANIN YARISI SEN/YARISI BEN.
AŞK Tanrı’nın kendisi. Çünkü aşk, hem yaratıcı, hem de yok edici. Yıllar önce bir adam bana,” sen aşkın kızısın.” Demişti. Evet doğru. AŞKIN KIZIYIM. Ama annem’le babamın, AŞK çocuğu değilim. AŞK ÇOCUĞU olmak isterdim. Anne-babam evli olmasalar ve ben yasa dışı bile olsaydım. Aşk çocuğu olmayı yeğlerdim. Gereken yapılmış ve ben legal doğmuşum. Her ne kadar kendim illegal olsam da.
Helal olsun, 80’lik nineme. Olanağım olsa da, gidip elini öpsem. Evleneceklermiş, kaçtığı adamla. Gelinlik giyer mi? Giysin be. Ne güzel olur. LAVİNYA çiçeği verirdim eline. Sonsuz aşk çiçeği.
AŞK potansiyel bir güç. Harekete geçti mi? Önünde durulamayan. Ya da çaresiz kalınca, gözünü kırpmadan ölüme götüren.
AŞK benim içimde,bir yer altı ırmağı. Taa derinlerde, gürül gürül akan. Ve bir ışık görünce, pervane misali ona koşan.SERTAB ERENER’in bir şarkısında,şu sözler var.”TANRI UNUTMUŞ OLSA DA. HADİ VUR YÜREĞİM VUR. HAYATA VUR.” Öyle bir şey işte.
Hep oluyor bu bana. Sürekli birilerini, peşimden götürüyorum. Bu gün de, Anar tekerlekli sandalyemin arkasında.Standımı yapacak olan bey de sağ yanımda-ayakta, dakikalar boyunca durdular ve konuştular. Pozitif enerjim etkiliyordu onları. Sessizce oturuyordum, çekim gücümü hissederek. Bunu hissetmek, harika.
Nilgün ACAR 23. 12. 2009