çalıkuşu
..kuşkuluyum bu yaz tatilinde bir araya gelebileceğimizden öyle yorgun geçiriyorum ki buradaki günlerimi güz ve kış iniltilerim daha geçmedi sahillerin kumu kadar dertlerimin olduğunu düşünüyorum çalıkuşu arada bir albüm fotoğrafları elimden kayıp gidiyor soluk ve geçmeyen yaralar olarak ya da sevinçlerim ne güzel sevinçlermiş diye düşünüyorum şehrin mezarlarından hangi birine yakın geçsem yüzüme çarpıyor hayatın hazırladığı son çoğu zaman baygın gezinen ruhum çocuklar gibi şefkate nasıl ihtiyacım var ah çalıkuşu gecelerin geçmez siyahında kendime çıkış ışığını bulamıyorum korku gülüşleri hiç eksik olmuyor başıma gelenlerden şimdi yağmur yağıyor bu yağmur altında kurak bedenimi mıncıklıyorum durmadan bir sonraki günlere aktardığım umutlarım kavruluyor hırçınlaşıyorum çalıkuşu inanır mısın tarçın kekik kokulu dağlara seyahati özlüyorum benim doğduğum köy yamacına kurulmuş dağın güzellikleri kokuları ile dolu her sokak şehirde bin türlü meraklarla dolu ne hınzır oyunlar oynanıyor çalıkuşu bilemezsin şakağına kurşun sıkılmış gibi oluyor insan şehrin büklümlerinden geçerken hatalar yapamayan insanları tanıdım gergin olayların savurduğu bin bir musibetleri nasıl bir kolaylıkla üstesinden geldiğimi sana anlatmalıyım belki berrak bir sevginin ihanetsiz beraberliklerin dostlukların aynasına girdim böylece “..kişi sevdiği ile beraberdir..” sözü kulaklarıma küpe dilimin ucunda besmele oldu artık hatalar içinde değilim çalıkuşu kendi avuçlarımda görüyorum doğru çizgileri alın teri ile buluşmuş çiğ tanesi kadar haksızlık yapmadan durabilmek ayakta ağrısız irinsiz kara belaları def ederek insan ve şehir uğultularından kurtuldum sevgisiz olmuyor çalıkuşu sevilmeyen insanın hırçın ve çılgınlığının sınırı yok çıkmadığım tepe kalmadı bu şehrin yedi tepesinden her birinin boğaza bakan yüzlerinden yankılar bırakan esrarlı çizgilere rastladım şehir ve deniz birbiriyle uyumlu sevişmelerini fark ettim martıların özgür çığlıklarında diz kırıp yalvarmaya uğradığım mabetlerin tarih dokularını insanlık ve medeniyet renklerini yazmaya zaman ve kalem yetmez çalıkuşu ruh tutuşturucuları diyorum ben bu ulu mabedleri ata yadigarı medeniyet izlerine ne yöne koşsanız mükemmel güçlü ve asil bir kültürün üstün bir ahlakın mührüne rastlıyorsun çalıkuşu işte bu yüzden arınıp duruyor insanlar bu yüzden akşam oldu ve gün serinledi Küçüksu iskelesine yanaşan vapurun en son yolcusu olarak iniyorum mektubumu tamamlayarak selam ve sevgilerimi kabul et Allah’a emanet ol..


mustafa kaya
05.05.2008 / küçüksu