Hatırlıyorum da;çocukken yağmurlu günlerde dışarı çıkmayı çok isterdim.Bütün çabalarıma rağmen çıkamazdım dışarı...İşte o zaman oyuncaklarım beni esir alır,odam hapishane olurdu..Yağmur ne kadar uzun yağarsa yağsın pencere önündeki koltuğuma oturur sabırla beklerdim.

Zaman içinde yağmur ile değil de;yağmur damlaları ile ilgilenmeye başladım.Çıkardığı sesi dinler,zaman zaman da melodiler yapardım kendime....Oyuncaklar dikkatimi çekmez olmuştu.O zaman sevmeye başlamıştım sessizliği,huzuru...Sanırım aşk da yağmura,yağmur damlalarına benziyordu..

Yavaş yavaş büyümeye başladım ve ilklerim oldu.İlk kez yaşadıklarım..... Yemeğimi kendim yapabiliyordum,okulda annem olmadan derse giriyordum,oyunda düştüğüm zaman canım acıyor ama ağlamıyordum,babamla arabamızı yıkıyordum,kendi başıma fidan dikiyordum,artık yağmur yağarken dışarı çıkabiliyordum...

İlk kez seninle beraber yürümüştük yağmurda ve ben ilk defa ’seni seviyorum’demiştim...

Bİliyor musun sevgili;şu anda bilgisayar başında ben yazımı yazarken dışarıda yağmur yağıyor..Bir şey eksik içimde;SEN...

....

Özge- www.ozge-666-erciyes.azbuz.com
www.mavi-deniz.azbuz.com