20.03.2008’de bir perşembe sabahı saat 06.30’da uyandım ayrıca saat ilerledikçe kendimi çok kötü hissetmeye başladım… Saat 07.00 civarında işe doğru yöneliyordum o Perşembe günü hafif bir bahar kokusu vardı… Saat 07.30’da kendimi peygamberle şehri olan Şanlıurfa da balıklı göle doğru giderken yine o sabah yaralandım, döndüm durdum etrafımda kimsecikler yoktu. Bu günün beni öldürmesi ve kendi geleceğimin düşüncesine kapılarak sevdiğim yanımdaymış gibi balıklı göle gittim, saat tam 07.40’da kederlenerek sevdiğimin kokusu tıpkı bir bahar havası aslında, biliyor musunuz? Sevdiğim yanımda yok aslında balıklı göle gittikçe onun kokusu bana daha yakın temiz ve güzel bir havanın olması beni dertten kederden kurtardı ayrıca balıklı gölde hayatın ne demek olduğunu anladım, sevdiğim beni bitirirken balıklı göl ise tekrar beni hayata döndürüyor… Kendi hayatımdan düştüysem kime ne bundan? Çektiğim bunca çileleri kimsenin sormaması ve en iyi arkadaşımın benimle alay etmesi… Hayatta mutluluk nedir diye soran arkadaşıma, ben ise cevabını hemen verdim ve dedim ki bu hayatta en önemli mutluluk sevdiğin insanla beraber olmaktır.
Ah Şanlıurfa o kadar üzülmeme rağmen arada bir de hakkı Bulut’tan kul hatasız olmaz parçası söylendiği an yıkıldım, öldüm resmen. Yine gözlerimde yaşlar balıklı gölün içine bir pınar gibi akmakta…
Ah Şanlıurfa bazen düşünüyorum ben keşke yaşamasaydım keşke keşke tanımasaydım seni ama keşkelerin ve malesefleri geride bırakarak ben eski hayatıma geri dönmek istiyorum. Eskisi gibi neşeli ve sevecen Mustafa olmak istiyorum. Balıklı gölde hayatın güzel olması Şanlıurfa Peygamberler şehrini birçok misafir ziyaret ederek balıklara yem atıp dua ediyorlar. Ayrıca Şanlıurfa kalesinde dalgalanan bayrağımız her taraftan görünüyor ve ziyarete gelen misafirlerin gözlerine gerçekten çok güzel hitap ediyor. Ben ise kalenin tam dibinde oturup ay yıldızlı bayrağımıza baktığımda bende bir gün onun gibi olabilir miyim acaba? O anda kendimi kalenin üstünde yani al bayrağın yanında buluyorum. Aslında benim oraya çıkmamın sebebi sevdiğimdir. Benim oraya çıkmam sevdiğimden zannederek oradan atlamak istedim, tamamen her şey bana bir yol olarak görünüyordu. Yukardan aşağıya bakarak insanların bana bakması beni korkutmuştu. Nedendir biliyor musunuz? Çünkü onların arasında sevdiğim vardı. Oradan atlamak için korkmuyordum sevdiğim hanım efendinin sesini çıkarmaması ve o an atlayacağım sırada sevgili ve de saygılı arkadaşım abim gibi bildiğim Sayın Mehmet ağabeyime çok teşekkür ederim. çünkü beni ölümden kurtardı… Ayrıca benim gözüm o vefasızdan başkasını görmüyordu, etrafımdaki güzel insanları görmüyor. Ben yine hayattan kurtulmak için yeni yepyeni bir hayata el atacağıma inanıyorum… Vefasızdan yar olduğunu hiç gördünüz mü? Ah Şanlıurfa az kalsın beni öldürecektin…
Ah Şanlıurfa sakın başka insanı elime geçireyim diye çabalama, çünkü ben onların yanındayım Şanlıurfa, sen beni öldürmedikten sonra başka hiç kimseyi öldüremezsin artık elinden bir şey gelmez. Ah Şanlıurfa sen her ne kadar mutlu olsan da benim kadar mutlu olamazsın. Sen kendine yeni bir hayat kurmana bak. Ah Şanlıurfa…
Ah Şanlıurfa seni memleketim olarak biliyordum, hani beni ezmeyecektin, hani beni dertlerden ve kederlerden uzak tutacaktın, hani vefasızlar bana yar ben ise onlara diyar olmayacaktım. Olurda bir gün Mehmet abim yanımda olmasa, belki o gün beni öldürebilirsin. Eğer öldüğümde de ya vefasız yar yüzünden ya da senin yüzünden Şanlıurfa…

AH ŞANLIURFA