İki yıl geçmişti eşinin ölümünün üstünden,evet diyordu doktoruna,yastan çıkmam lazım

böyle yaşamak bitiriyor beni diyordu.



Önce resim atölyesinin kapılarını açtı,yavaş yavaş adapte olmaya çalışıyordu,resim

yapmaya dalınca kendinden geçerdi de , ani ölümü eşinin kurşun gibi çökmüştü içine ,onla

yaşadığı anılara dalıyordu sürekli.Yağmurluydu hava o gün,resim yapmak istemiyordu

arkadaşını aradı ,iş çıkışı atölyeye uğrasana dedi ,gene kötüyüm hava da yağmurlu çok

bunaldım . Akşam üstü arkadaşı atölyeye geldi ,Viktoria tuvaline bir şeyler

karalıyordu ,arkadaşı çığlıklar attı ,Viktoria seni çalışırken görmeyi özlemişim ne güzel


,nedir çalıştığın dedi, Viktoria fırçasını bıraktı ,uzun bir yol upuzun; iki el onun ve benim

elim ancak karede birleşir ,tablomun adı bırakma ellerimi.


Arkadaşı çok beğendi çalışmasını, bak hayat devam ediyor ne yazık ki,tanrı böyle

istedi ,karşı çıkamayız. İç geçirdi acıydı diye düşündü içinden,Viktoria düzelemez

böyle giderse.



Viktoria dedi arkadaşı ,önümüzdeki ay tatile çıkacağım ,hemde uzak bir ülkeye

dedi .Sende gelsene benle ne güzel olur biliyormusun ;Viktoria tablonun son rutuşlarını

yapıyordu,fırçayı bıraktı elinden,ah iyi olur doktorum da ısrar ediyor..

İçimden gitmek gelmiyor ama ,başka çarem kalmadı ,peki hangi ülkeye ?

Oya gedik
Kesitler (2)
Devam edecek...