HÜZZAMLI ŞARKILAR

Ne vakit ruhum susuz, ve aç kalsa imdadıma yetişir hüzzamlı şarkılar.
İçinde gezmediğim bahçe, seyretmediğim gün batımları, yaz yağmurlarıyla ıslanmayan bir tek çakıl taşı bile kalmaz… Ben ,ben olurum bilmem kaçıncı kez, bazen sessiz sesiz ağlar , bazen tarifsiz haz yaşarım , ama her halimi severim… İçmeden çakır keyif olmanın mutluluğunu yaşarım doya doya.


Yaşam avuçlarımda sıkı sıkı tuttuğum bir güvercin olur, onu uçurmaktan maviliklere salmaktan uçuşunu seyretmekten hazların doruğuna çıkarım…
Ağustos sıcağında günlerce susuz kalmış yolcu gibi koşarım. Pencerelerimi açar baharsa kuş seslerini ,yazsa ağustos böceklerinin sesini , sonbaharsa rüzgarın ıslığını ,yağan yağmur şakırtısını hüzzamlı şarkılarla dinlediğim, nefesime nefesler kattığım bir bahçedir burası.


Günlük işlerimizle meşgulken, koşuşturmacalar , görevlerimiz , ödevlerimiz derken, yaşam su misali akıp gitmekte , karnımız bi şekilde doymakta peki ya ruhumuz , o nasıl doyar nasıl doyurmalı, el açıp bizlere bütün bu sonsuzluğu veren Allah’ıma şükrederek, yaşamın bizlere sunmuş olduğu bütün güzelliklerin farkında olup, aldığım her nefes için binlerce kez şükür ederek , gören göz olarak, ve araya hüzzamlı şarkıları sıkıştırarak, gönül telime usta bir elin değmesiyle bazen nereye, kime gönderdiğimi bilmediğim, bir sitem ,yada özlem dolu bir selam…


Yine böyle bir gün ,radyodan kulağıma uzanan bir şarkıda hüzünlenmiş hislenmiş ve bir duada bulunmuştum .(Şarkının sözleriyle ilgili her hangi bir yaşamışlığım olmasa da.)
Şarkıda ,bütün kuşlar vefasız ,mevsim artık sonbahar, sende git, sende unut, kimler unutmadı ki diye devam eden bir şarkı. Ettiğim duada hayatımı paylaşacağım insanın yüreğinde hüzzamlı şarkıların yerinin olmasını ve söyleyebilme kabiliyetinin olabilmesini dilemiştim.


Bir bahar akşamı Çamlıca yokuşundan Üsküdar’a inerken kulaklarıma inanamamıştım, Evlilik hazırlıkları yaptığım hayatımı paylaşıcağım insan , bana bu şarkıyı bu kadar güzel söyleyebilir miydi , ama söylüyordu işte…

Anladım ki, içten edilen her duanın sahibi yüce rabbim, bunu da duymuştu…


İLKNUR DOĞANAY ÖZLÜ