Hiç aciz kaldınız mı? Hiç çaresiz kaldınız mı? Hiç tükendiğinizi hissettiniz mi? Hiç hayatın temelin de sadece sıfır olduğunu düşün dünüz mü?
An gelir insan öyle olaylar yaşar kendinden geçer. En kıymeli varlığı, yani bedeni ona ağır gelmeye başlar. Taşımaktan usanır artık onu. Bir yüktür. Bir ağırlıktır. Öylesine taşır, faydasız gördüğü bedenini.
Kalbi-ruhu, hayatı anlamsız görmeye başlar. Sıkılır kendi olmaktan. Düşünür içinde bulunduğu bedeni. Bir kalkan mıdır yoksa kısıtlayan bir engel mi? Anlamsız bir kas ve kemik yığını mıdır?
Derin buhranlara dalar. Çıkılmaz gözüken.
Bilmiyorum acaba varmıdır? Hayatını bir devresinde olsun. Canının tenden ayrılmasını istemeyen. Gök kubbe çöksede üzerime bedenim dağılıverse diye düşün meyen varmıdır? Dağılsada dört bir yana kurtulsam demeyen varmıdır. Kuşa kurda yem olsa demeyen varmıdır. Toprak olsa; ağaçta, yaprakta. bir tikende olsa yeşermek istemeyen varmıdır. Yaşamın zorluklarını omuzlarında artık taşımaktan sıkılmayan varmıdır ömründe bir an olsun. Hay canım çıksa demeyen varmıdır.
Ben bilmiyorum bu sorunun cevabını.
Güzellikler öyle narindir ki onu bir toz zerresi bile incitir. Herzaman iltifat bekler. İlgi bekler. Sevgi bekler. Zerafet olmsa umut olur mu?


İBRAHİM İŞLEYEN