Senden vazgeçtim bir de umutlarımdan,geleceğimden bir daha geri gelmeyecek zamanımdan ölüyorum her gün dirhem dirhem akıyorum bir mecradan.
Bir daha göremeyeceğim baharlar yaşattın bana sende yaşadım en büyük sevinçleri,
acıları,senden ektim ruhuma hasret tohumları paramparçayım şimdilerde bir bilsen.
Sende yedim vurgunları derinlerden o kadar derinki her gün bir daha batıyorum.
Sevda yangınları yaşıyorum depremler oluyor yüreğimde,o kadar yorgunum ki anlatılmaz.Sensizlikle yitip gidiyorum topraklara karışıyor bedenim, karanlıklar
çekiyor içine bazen şu gök,şu martılar alıp götürsünler beni uzak diyarlara diye düşünüyorum.Medcezirler yaşıyorum senle beraber ruhum daralıyor sanki bir tutsak yıllardan beri.Uyusam sonsuza kadar bir ben kendimi unutsam bir de seni.Haykırsam içimdekileri sahte gülücükler dağıtıgım insanlara sorsalar seni bana yine boğazım düğümlenir yine o gitti diyemem.Kimse bilmiyor içimdeki seni hiç sönmeyen o ateşi,
içimde öyle bir fırtına var ki bir essem yer yerinden oynar,ama nerde ben görünürde sesiz bir deniz hiç dalgalanmayan hırçınlaşmayan.o içimdeki ben var ya hayata o kadar inatla bir o kadar da her saniye kendimle savaşırım savaşmaktayım...

NUR