Anne ayşe hanım her sabah gün doğmadan kalkar,namazın ardından çayı ocağa koyar,sofrayı hazırlar,eşini ve çocuklarını kaldırır;kahvaltının ardından büyük kızı Nazlı ile günlük işlerini yaparlardı.Nazlı çok hamarat ,eli çabuk ,becerikli bir kızdı.Tek kusuru yüz güzelliğine sahip olmamasıydı.Onu uzun süre tanıyanlar güzel huyundan ,merhametli,yardımsever hallerinden onu ruh güzelliği yüzüne yansımış görürler,yadırgamazlardı.Anne o gün de,çocuklarını okula ,eşini işe uğurladıktan sonra’’Nazlım birer bardak çay koy da ana kız sabah keyfi yapalım ’’dedi.Nazlı iki çay bardağını koyduğu çay tepsisiyle ,evlerinin Eyüp camiini gören cumbalı oturma odalarına gelip,annesinin çayını verip sedire annesinin karşısına ilişti.Annesi hemen ev işlerine başlamadıysa önemli şeydi anlatacakları.’’Eee kızım lafı eveleyip gevelemeden sadede geleceğim.Sen de kardeşlerin de çok iyi ahlaklı gençler olarak yetiştiniz .Sen çok becerikli ,çalışkan tertipli bir kızsın.Sağlığımızda baban da ben de senin yuvanı kurup ,mutlu olduğunu görmek isteriz .Komşumuz Ahmet beylerin uzaktan akrabaları bir genç varmış;ana babası o küçükken genç yaşta ard arda vefat etmişler.Akrabaları sahip çıkıp büyütmüşler.Baban görmüş, terbiyeli çalışkan bir gençmiş.Ahmet amcan babana’’ sizin Nazlıyı ona isteyelim ,sen de maddi yönden destek olursan yuvasını kuralım bu gençlerin’’demiş.’’Sen ne dersin kızım?’’deyince,Nazlı utanarak ’’siz bilirsiniz annem’’dedi.

Baba Hasan bey evlerine çok yakın Eyüp meydanındaki kumaşçı dükkanını besmeleyle açtı.Ortalığı gözden geçirip düzensiz birkaç kumaş topunu düzeltip ,o günün gazetesini alıp okumaya başladı.1950 lili yılların İstanbulu...Cadde ve sokaklarda şimdiki trafik keşmekeşi yok.Az sonra dükkan komşusu Ahmet bey sabah kahvelerini içmek için kapıdan kafasını uzattı.’’hayırlı sabahlar dostum,birer az şekerli köpüklü söylüyorum kahvecinin çırağına.’’ ’’Gel Ahmet’ciğim gel zahmet etme ,kahvecinin çırağı birazdan uğrar,Hasan amca misafirin var mı ,yalnız mısın ahveni getireyimmi ?diye söyleriz.Nasılsın dünden beri iyi misin ’’diyerek sohbete başladılar.

Ahmet beylerle ayni zamanda evleri de ayni mahallede idi .Ahmet beyin eşi Ayşe hanımın genç kızlık arkadaşı idi.O da güngörmüş hanımefendi bir insandı.Tek eksikleri çocukları yoktu.Arkadaşı Ayşe çocuklarını büyütürken öz teyzeleri gibi ilgilenip yardımcı olmuştu.Nazlıyı da ’’yüreği güzel kızım Rabbim güzel huyların hürmetine hayırlı kısmet versin sana ’’diye dualar ederek severdi.O yüzden Ahmet beyin o uzak akrabaları,Kerem adlı yeğenleri için kız ararken ,Ahmet beyin aklına Nazlıyı o koydu.’’Bey ne dersin Nazlıyı Kereme alırsak hem biz hem de Hasan beyler maddi manevi koruyup kollarız fena mı olur?’’ ’’Dur hanım dur sana kalsa hemen düğünü yapacaksın.Tamam biz Nazlıyı çok sevdiğimiz için iç güzelliği yüzüne yansıyor.Ya Kerem görünce beğenmezse ’’dedi.