Ben dünya ya bin defa daha gelsem ne fark eder? Sen bir defa çekip gittin ya SONSUZA DEK? Her ne demekse sonsuz…

Yıllardır biriktirdiğim sana benzer şeyler cebimi bile doldurmuyor, üstüne kendimden bir şeyler katıyorum bu sefer sana dair olmuyor…zor günler hep daha da zorlaşıyor.

Dönüp dönüp arkama bakmaktan yoruldum ama ardımdakinin gölgesi o kadar kapatıyor ki önümü görmeye çalışmak daha yorucu oluyor. Yeni güne uyanmak diye bir şey yokmuş aslında biliyor musun? Çünkü hep bir birinin aynıymış günler. İnsan büyüdükçe öğreniyor hayatın gerçeklerini.

Etrafımdakileri incelemeyi bıraktım artık. Eskisi kadar zevk vermiyor, farklılıklardan çok takılıp kalmışlıkları görmek can sıkıyor.

Burada olsan nasıl bu kadar çok değiştiğime şaşardın herhalde.. senin beni sevmene sebep bir çok şey yok artık,neşeden uçmalar,dünyaya meydan okumalar,ben şunu yapacağım, şöyle olacağım demeler… Aslında sorumlusu en çok da sen değil misin yitirdiğim çocukluğumun? Seni kaybettiğim gün kendimi de kaybetmedim mi? Önce seni aradım çok uzun zaman. Anladım ki sen gerçekten yoksun, bu sefer kendimi bulmaya çalıştım, bu o kadar zormuş ki hala çabalamaktayım hem senden, hem kendimden yoksun..O günler de akan gözyaşlarımla bir yere damladım, sonra kurudum ve kayboldu izim, şimdi bulamıyorum işte kendimi..

Sen varken çok iyi arkadaşlarımız olanlar sen gittikten yaklaşık iki hafta sonra yabancılaştılar. Belki de ben yabanlaştım. Bilmiyorum. Şimdi neredeler haberim bile yok. Zaten çoğu şeyden haberim olmuyor artık dedim ya kendimi aramakla geçiyor vakit. Ben ve kendim akreple yelkovan gibiyiz, günde birkaç kez yakalıyoruz bir birimizi muhakkak ve o vakitler de uyuduğum zamanlara filan denk geliyor zannımca.

Biliyorum sana gönderemeyeceğim bu mektubu da. Ama hissedersin sen, hissediyorum. Dünyada bir adresin olmasa da gittiğin yerde iyi olmanı istiyorum. Oradaki en güzel adreste olmanı diliyorm. Ve zaten biliyorsun ben hep en çok seni seviyorum…

….VANDİ…’O7