aşk her seferinde yeni bir başlangıç... her seferinde kendi sonunu hazırlayan idam sandalyem, umutlarımı tükettim sandığım bir anda aşk yetişti imdada ;yüreğimi tıkılp kaldığım, zorlandığım kilitlediğim o kötü yerden alıp; mutluluğa huzura erdeme yetiştirdi... her zaman ki gibi hayal aleminin en üst katında misafir etti , biraz vakit geçti biraz zaman bitti, gerçek kurtlar sofrasının yalan dünyanın acımasız yüzünün baş konuğu oldum.ne kendime hükmedebildim ne de etrafımdaki anlamsız soruları cevaplayabildim. hayatımı üzerine kurduğum umut çemberine takıldım. hep bir umutla başladım bu sefer başaracağım dedim. Aldandım... aşkın en acımasız tokotını ikinci kez yedim. ne öğrendim biliyormusun? Bir insana haddinden fazla değer vermemeyi, zamanı iyi kullanmayı ve bir sırrını kimseye açmamayı kendi başına kendi ayaklarının üzerinde yeniden doğmayı ne olursa olsun başını hep dik tutmayı başına ne gelirse gelsin hep doğruyu söylemeyi yüreğinin kanayan tarafına kolanya basmayı acnmın üzerine acıyla gitmeyi herşyeden önce kendine güvenmeyi, kendini sevmeyi kendine iyi davnamayı tüm bunları başaracağım aşacağım çünkü güçlüyüm bunu da yenerim.demeyi kendime umıut olmayı öğrendim sonuç değişmedi karanlık sokaklarda yine bilinmezlikler diyarında buluverdim kendimi.....
Ya hep kaderim aynı yada hep aynı yerde hata yapıorm ya sevmesini beceremiyorum yada adam gibi birne çatamıorm.....