KARDAN ADAM

Güneşli günlerde güneşin sarı saçlarına tutuldum.Öptüm ışıklarından çimenlere bastım
çıplak ayak…
Bütün bedenimden yağmur yağarcasına koştum…

Puslu günlerde yolculuklara çıktım.Çınarlar arasında yürüdüm.Sislerde kayboldum.Toprağa dokundum.Güllere,karanfillere derinden baktım.İçime çektim rüzgarı…temizlendim;estim , yağdım kimseler görmedi…

Yağmurlu günlerde kalabalıklara karıştım,telaşlı yüzlere daldım.Saçak altına sığınan kedilere içim titredi ,kuşları aradı gözlerim…kuş yavrularını düşündüm,onlar ne hisseder yağmurlu günlerde diye… karınları doyar mı ?
Yağmura bıraktım sonra kendimi…ıslandım el açtım şükrettim…yürüdüm,yürüdüm kimseler görmedi sessiz kalabalıklardan başka…

Ilık bahar akşamların da eskimiş siyah şalımın kolların da yudumladım yıldızları,çiçeklenmiş eriklere ,kirazlara dokundum…içime çektim baharı ,içime çektim sardunyaları…fesleğenler ektim yeni saksılara ,umutlandım.
Umutlar büyüttüm,bahardan yazlara ,yazdan kışlara,tazelendim…

Karlı günlerde penceremden izledim kar tanelerini ,puslu camlar da kırık yaprak desenlerine takıldı gözlerim ,büyülendim,hislendim.
Kitaplar okudum içinde kar olan…şiirler yazdım içinde kar yağan ,sıcak çaylar yudumladım
Hayaller kurdum.
Kardan adamlı,bol çocuklu…içinde çocukluk arkadaşlarımın olduğu,

Çok kardan adamlar yaptım;ertesi güne kalmayan
Çok kardan adamlar yaptım;boynunda atkısı olmayan
Çok kardan adamlar yaptım;yüreği kardan olmayan
Çok kardan adamlar yaptım;hiç kârı olmayan
Çok kardan adamlar yaptım;hiçbir mecburiyeti olmayan

İlknur Doğanay ÖZLÜ
13-12-2009