aklıma deniz kokan sevdiğim sahil kasabası geldi...Özlemimin buram buram hissedildiği...
ne kadar sevdiğimi düşündüm de kocaman seviormuşum,hatta küçük bir çocuğun kollarını yana olabildiğnce açtığı kadar seviyormuşum...ve o kadar saf...
genellikle yaz tatillerinde gittiğim sımsıcak gülümseyen, güneşin tenimi ısıttığı ve fısıldayarak hoş geldin dediği, aslında mevsimlerden sonbaharı severim ve şehrime sonbaharda gitmek isterim ve hayal ederim son baharda nasıl olur orası diye ve hissederim uçsuz bucaksız gibi görünen kumsalda ayaklarım denizin soğuk sularında bir süre ilerlerim.sonra bir sandalın üstüne oturup uzunca düşünürüm çook uzunca yapabildiğim az şeylerden sanırım biride bu, düşünmek. yada bir bankın üzerinde otururum elimde hayali sımsıcak bir çay bardağı kendi psikolojikruh hallerimi tanmlayan bir halde olurum, ve hep kulağıma kısık bir melodi tınlar. Yorgun güneşin batışını seyrederim bir hüzün alır beni.Sonra akşam ateşin başında Yıldızlara bakarım ve biri mutlaka düşer.En çokta hayal kurarım sanırım.Hayalimin içinde hayal...
uzaklardan esen rüzgar hep şevkatle saçımı okşar,iç geçirim ne kadar özlemişim seni aziz dostum derim.
şehrim duygularımın ördüğü görmek istediğim tüm güzellikleri içinde barındıran samimi gülümsemelerin yaşattığı şehir olmuştur.aslında bana yalnızlığı değil eğlenceli aile sohbetlerinin anlarını yaşatır.
ve ben bu deniz kokulu şehrin her halini hayalimde canlandırırım.deniz sesi bazen kulağıma gelir.Ve orayı özlediğim.Kimbilir nasıldır şimdi dediğim en güzel yerdir.