Bazen konuşulacak söylenecek yazılacak bir sürü şey varken tutuluyor hayat.Yokuşlu yollar bitmiyor nefes yetmiyor.Tam bitti atlattık derken yenileri sırada bekliyor.Daha kaldıramamışken birinden başımızı bir diğeri bir diğeri,…
Hissedilmemiş yaşanmamış söylenmemiş her cümle her his ve her an kaybolduk kendi acabalarımızda.Korkularımızdan sebep keşkelerimiz hiçleştirdi bizi.
Neden korktuk bu kadar kaybetmekten,sevilmemekten,sevmekten,sahip olduklarımızdan,olamadıklarımızdan,kendimizden,başkalarından,bilemediklerimizden,anlayamadıklarımızdan, savaştıkça güvensizleştikçe yalnızlaştıkça korktuk.
Zincirleme yokluklarımız var hayatta tek bir nedenin tek bir yokluğun bizde yarattığı zincirleme yoklularımız.Kimsenin dolduramayacağını sandığımız bundan ötürüde kaçtığımız boşluklarımız var.Ve gene noktayı bulamadıklarımız,tümcelerce sıralanan ama hiç tam anlaşılamayan…Yaşarken içinden çıkamadıklarımız içinden çıktıktan sonra yaşanmamış saydıklarımız var ömür adı altında bizden geçip giden.Tüm kılıçlarını kuşanmışken hayat karşımızda kaçacak yer yokken üstüne üstüne gidip yaralanışlarımıza sürdüğümüz gözyaşlarımız var,iyi eden bizleri.İnat yaşanmışlıklarımız var hazmedilemeyenler inadına büyüttüğümüz çiçekler içimizde.Kutsal olduğundan kan akıtılmış ve her akan kanda inadına güçlenilmiş her demede herkes için geçerli sayılmayan yasalarımız var.Sustukça gözlerinden kustukça hayata ,sövdükçe bastılırmış yarınlarca ve kirletilmiş dünlerce bu günü hep unuturken ve aslında kaybederken beklemek…Var…