Bir düş ile uyandım gecemin sabahına.....

Soğuk bir gülüşten buz tutan bakışlarıma yakalandım......Usulca yanaştığım sol yanımı titreten gerçek ile güne düştüm.

Değmişti rüzgarın soluk nefesi ve buram buram hasret kokmaya başlamıştı o saatlerde.Kanamaya yüz tutmuş, ışığına körlük düşen bir ruhun mevsimsiz dökülüşünü izliyordum. Yeminlerimizin boynu bükük, hayallerimiz ellerinde koca bir boşluk ve sessizlik..... çığ gibi büyüyordu.

Güne vuran yakamoz bakışlar tenha köşeler arar olmuştu....Susuzluktan kuruyan duygular hasretin göz yaşları ile ıslanıyor , nöbet vaktinin geçmesini bekliyordu.Kandırdığımız düşlerimizin haddi hesabı yoktu sanki...Vebal üstüne vebal değiyordu kalbimin üzerine....Elimde değildi ki? her sona seni yazıyor, her başlangıca ismini bırakıyordum.

Oysa ki hasret düştüğü yeri yakıyordu. Anne yüreğini andıran acım ile bir babanın delikanlılığında biriken gurur vuruyordu gerçeğime.

Şiirlerim susuyor , caddelerdeki birikim ile sevdalar yalana boyanıyordu .

Ters giden neydi? neden bu sabahın yüzü gülmüyordu....Seni bekleyen yanım neden umudunu yitirmişti acaba..... ya o kirpiklerime takılan okyanus taşarsa, çoşarsa kim tutacaktı dalgaların hırçınlığını....yaşayıp görmekten başka bişey gelmiyordu elimden sanırım.

Taştan yastığımı kucaklayıp sıkıca sardım.Kokunu hayal edip özlemlerimi bitirmekti amacım yani bir kez daha kendimi kandıracaktım.

Uykusuz bir gecenin ardında kalan kan çanağın gözlerimi dinlendirme vakti gelmişti sanırım.Bir kaç dakika yada saat ne farkeder ki ? nasılsa bir şey değişmeyecekti. Ama yine de yaşamın kurallarına ayak uymak zorunda kalıyordum.

Güneşi bile doğmamıştı günün, kanayan yanım gibi sağnakları yağıyordu sokaklarına, çıkmak içimden gelmiyordu. Değsin istemiyordum saçlarıma ellerinden başka bir şey, tenimde gezinecek tek bir damlaya bile tahammül edebileceğimi sanmıyordum.Öylece soluğumu kestiğim anlarda biriken nefesimle seni yaşıyordum...

Alıp başını giden her dakika beni gerisinde bırakıyor.Zamanla yarışımda arkalarda kalmanın acizliği, tokat gibi yüzümde.Rengimi alıyor huzurumu çalıyordu benden.
Ha bir eksik ha bir fazla ne farkeder ki sen yoksun yanımda....

Özlemin kucağı sonsuzluğun sonunda .... Ben ne kadar çabalasam da belki de düşmeyeceksin bana.Hayalden öteye gidemeyeceğiz belki de

Ama ben, her sabah sana uyandığım gibi senli düşlerin kollarında hayallere dalacağım.....Değişmeyeceğim işte.....

Ben sevdadan yana çekilecek bütün gerçekleri çekerim sineye, yeter ki ödülüm huzur olsun, aşk olsun ve sen ol.....

Bu yağmur da getirmedi seni olsun...... gök bir gün bizim için destanlar yazacak biliyorum....onun için acelem yok beklerim....


11/12/2009
10;30
eMİNE