O halde hadi hazırlanalım herkes hazır.

Odalarına yönelip giyindiler ve dağlara tırmanmak için hazırdılar,’’Bu güzel yerde dolaşmak iyi olacak gibi.’’ Dedi, Leyla.

Kalabalık gurupla beraber dağlara doğru yol aldılar.

Tabiat çok güzeldi, bu güzellikleri anlatmak kolay değildi.

Her yer zümrüt yeşili rengarenk çiçekler açmış; kelebekler, arılar, kuşlar dolaşıyordu.

İnsan sanki bir rüya âlemindeydi.

O gün akşama dek gezdiler, görülecek tarihi yerleri gördüler, gün ışıklarını geceye devrederken döndüler.

Herkes yorgun ama mutluydu.

Gece o yöreye ait eğlenceler yapıldı, oyunlar oynandı. Gün de gece de çok güzel geçmişti.

Bütün kafile mutlu iyi ki geldik diyorlardı.

Ertesi gün başka yerlere geziler vardı, yine beraberdiler.

Çiçekler arasında cennet gibi yerlerde dolaşıyor, şarkılar söylüyorlardı.

Leyla çok neşeli, oradan oraya koşuyor, adeta dans ediyordu.

Ablası onun bu neşesine hem gülüp seviniyor, hem de terleyip yorulacak diye müdahale ediyordu ama Leyla söz dinlemiyor, ‘’ Boş ver, bana bir şey olmaz.’’ Diyordu.

Mustafa papatyalardan taç yapmış, Leyla’nın başına takmıştı.

Sarı saçlarına öyle güzel yakışmıştı ki… ‘’ Melekler gibi oldun.’’ Dedi Mustafa.

Onu öyle gören ayla, belli etmeden gözünden iki damla akan yaşı saklamış, dur resmini çekeyim, demişti.

Çiçekler arasında bol bol resim çekiyor, kameraya alıyordu.

Bazen Leyla ikisini, bazen de Mustafa bu cana yakın iki kız kardeşi, bazen de Ayla Mustafa ile Leyla’nın fotoğrafını çekiyordu, gündüz gezerek gece eğlenerek çok güzel günler geçiriyorlardı.



Kafile gitmiş, onlar kalmışlardı. Bir hafta olmuştu geleli, Leyla öyle mutluydu ki… Ayla bir şey diyemiyor, yalnızca arkasından hüzün dolu gözlerle izliyordu.

Mustafa’ nın dikkatini çeken bir şey vardı, Leyla ilaç alıyordu. Rahatsız demişti ablası ama ne olduğunu söylememişti.

Yine güzel bir gündü dağlara çıkmışlar çok eğleniyorlardı. Leyla başına çiçeklerden taç yapmış, şarkılar söylüyor, dans ediyordu. Ayla kameraya çekiyordu.

‘’ Bir ara biraz dinlensen, kendini çok yoruyorsun’’ dedi ablası.

Ablasına sertçe ‘’ Sana ne? Bana çocuk muamelesi yapma.’’ Dedi.

Mustafa niye böyle davrandığına şaşırmıştı. Ayla’ya baktı, ağlamaklıydı.

Yanına gidip ‘’Üzülme, bak nasıl neşeli, bırak eğlensin.’’ Dedi. Yerden bir papatya koparıp siyah saçlarına taktı, gülmesini söyledi. Elinden kamerayı alıp, ‘’Ver seni çekeyim.’’ Dedi.

Ağlamakla gülmek arası Ayla gülümsedi, sonra kardeşine döndü.

Leyla yere çömelmişti, iyice dikkatli baktı, ona doğru yürüdü.

_ Leyla, Leyla! Ne oldu?

Leyla’ nın burnu kanıyordu.

Mustafa şaşırmıştı. Önemli değil, sadece burnum kanadı,dedi Leyla. Rengi solmuş, sesi değişmişti. Hemen mendillerle tampon yaptılar, kanamayı durdurdular. Ayla sevecen bir sesle:

‘’ Sana dedim ya, çok yordun kendini. Yavaşça kaldıralım, geri dönelim.’’ Dedi.

Yavaşça ayağa kaldırdılar, dinlene dinlene pansiyona geldiler, yatağına uzandırdılar.

_ Biraz dinlen yavrum, dedi Ayla yanına oturdu.

Mustafa bir şey anlamamıştı, şaşkınca Ayla’ya baktı, gözleri yaşlıydı.

Tekrar soran gözlerle baktı, Ayla sadece başını salladı, eli ile kardeşinin şaçlarını okşuyordu.

_ Canım, yordun kendini, hadi uyu dinlen biraz.

Leyla gözlerini kapamış, yüzü sapsarı, o güzelim saçları yastığa dağılmış, dudakları bembeyaz sanki kanı çekilmiş öylece yatıyordu.

Mustafa ne yapacağını bilmeden öyle aptallaşmıştı ki konuşacak kelime bulamadı .

Yavaşça oturdu

Ayladan bir yanıt bekliyordu. Leyla uyumuş gibiydi ‘’ Nesi var?’’ dedi.

Ayla artık gözyaşlarına sahip değildi, sessizce ağlıyordu. ‘’ Yok, yok bir şey’’ dedi.

Mustafa Ayla’nın elinden tutup kaldırdı, dışarı çıkardı ‘’ Evet seni dinliyorum, bak ben doktorum. Ne olduğunu söyle bana, bir çare buluruz, lütfen.’’ diye ısrar etti.

Ayla gözyaşları arasında, ‘’ Bilmeseniz iyi olur, bildiğinizi anlarsa çok üzülür.

Onun için hiç soru sormayın. Benim istediğim sadece o çok mutlu olsun, o gülsün bu bana yetiyor, kısacık hayatında çok mutlu olsun istiyorum, onu çok seviyorum. Sizde bir şey sormayın.

DEVAM EDECEK