Sildim herşeyi siliyorum, bana bu cesareti veren sendin.Önce Vanı sildim ordasın diye başladim silmeye..
sildim üstümdeki tüm kan pıhtılarını,göbek bağimi kesmeden sildim,doğrusu ne yapacağımı bilmeden siliyorum sana dir herşeyi.Tıpkı şairin dediği gibi ’yaşananlara bir büyük geliyor hayat’ siğdıramıyorum yüreğime ne yaptın sen ZATEN silmiştin, bende sildim yapamayacağim ve ağladığım şeyi başardım boşuna dememişler her başarılı erkeğin arkasında bi kadın vardır.
Doğrusu cesaterinle sildim, ne umutlar vardı yüreğimde ama sil dedin hemde yüreğime ektiğim bütün ekinleri sildim,yapma dedim anlatamam ki çünkü;unutulduğum andı ve yıkılmak üzere bi binaydım..dalgalar üzerime geldiği anlar oluyor boğulur insan sende,hissettiğim hersey yalandı ağladım.Sessiz bi şekilda kapıya verdim sırtımı hep yaptığın şey yine üzdün,dinle bak yağmurumun sesi sana geliyorsa tebessümünün yansıt BABAZULA nın dediği gibi AŞK NASILDA KIRILGAN...İste tek madde bu ne dalga bıraktın ne rüzgar bıraktın nede umudu sadece umutsuzluğu bıraktın,bulutlardan bıraktım yüreğime uzattım elimi senin elin için ama boş bi yere çakılmişim haberim yok ruhum bedenimden çıkarken aşk olduğunu sanıyorum ama ruhum sarhoş olan beynim gibi çıkabiliyo yeni sezinledim; aşk nasılda kırılgan, martılar kanatlarınızı açında aşk kokan olü bedenimi aşk’a götürün de yüzüme baksın küçük bi tebessümle...