Uçurumun kıyısında
Bir şiir oku bana sevgili
Öyle bir şiir olsun ki
Beni çevirmeli
Uçurumun kıyısından...

Adam yanlız. Yorgun.Umutsuz. Çıkmazda. Uçurumun kıyısında, gözleri aşşağıya bakıyor. Deniz, durgun, cam mavi dalgalar. Kayalar kucaklıyor minik dalgaları. Ölümse eğer, bu güzel manzaranın ortasında olmalı.
Ah! Sevgili ; Uğrun da neler verdiğim; Sahip olmak için sana... Yaşamak seni; içimde; ukte...
Sonun da sevgili attım senin için herşeyi, aklına ne gelirse... Maddi, manevi.
Ama olsun, yaşanmalıydın zaten.
Verilmişti hayat hakkın da yanlış bir karar... Yüzde yüz pişman olunacağı biline ,biline.
Yaşam zevki nedir bilir misin sevgili? Sahip olduklarına yaşama izni verildiği sürece mutludur insan... Bilir mi peki insanlar bunu?...
Yanlış bir karar; Yanlış adım, yanlışa yanlış cevap. Yanlış adımlarla devam ...
Çıkmaz, battıkça battı adam, bir lağım çukuruna. Debelendikçe battı. Önce anlamadı battığını.Herşey çok güzeldi.
Yıllarca açılamadığı tabusu, hayali, sevgilisi, aşkı yanında... Mutlu adam. Gözler kör... Sadece Mimoza Çiçeği. Çiçek onun artık.
Ama çiçek, yıllar önce ki, hayallerinde ki çiçek değil. Adam farkında değil. Oysa zaman değiştirmiş çiçeği. Kadın adamın sunduğu aşkı içti, sonuna kadar. Sonra sıkıldı...
Hiç birşey demeden, gitti.Vedalaşmadan. Ne telefonları açtı. Ne de msn i... Adam yanlız.
Kırgın, hayal kırıklığı... Sevgili, ey hain aşk. Senin için bozulan düzen... Olsun, yaşadım ya ben seni, o anlar; Gözüm görmedi İstanbul sokakların da hiç kimseyi. Sadece sen vardın, kalabalık sokaklar da.Sadece ellerin, gözlerin, öpülesi dudakların.
Artık yaşadım ya ben seni; Kalmadı hesaplaşma seninle, bitti. Geçmişe dair.
En büyük ihaneti ve acıyı yaşama riskini göze alarak girmişti bu sevdaya...
Ama hesaplaşma bitti. Yirmi yıllık büyü sona erdi.
Vedalaşır gibi hayattan; Son rövanşını yaptı adam.Gitmeden, yaşanmamış kalmamalıydı hayatta; İçte ne varsa ukte yaşanmalıydı. Yaşadı da zaten.
Dosta bir mail attı.
’ Aldığım hiç bir karardan pişmanlık duymadım.Yaşanması gerekenleri yaşadım. Ama sonu güzel ama değil. Hayatımda tarifi mümkün olmayan bir boşluk ,ama bir türlü dolduramadığım, adını koyamadığım.
Biraz daha direnirim hayata; Sonra vedalaşırım herkesle...’
Adam, uçurumun kenarında; Son kez sorguluyor kendini.Ah sevgili! Ah! Bir şiir gönder bana, içimde ki boşluğu dolduran...
30.11.2009