Zaman yine apansız alıp gidiyor emekle büyütüp gözettiklerimi. Bir yenisini gönderiyor hemen ardından yine sil baştan başlamak için. Galiba ben bu akşam sil baştan değil en baştan başlıyorum. Hiç bilmediğim tohumlar ekiyorum ve mutlu günler diliyorum kendim ve ailem için. Bir de dostlarım var hayatımda beni anlayan ve anlamayan. Anlamayanlara kızmıyorum beni anlamalarını da beklemiyorum zaten. Aynı camdan bakmıyoruz dünyaya. Ek olarak betimlemesi zor şahsiyetler var henüz adı konmamış ya da kendi sıfatlarını değiştirmeye çalışan. Hergün içimi acıtan bir doğum sancısı var sol yanımda, geçmiyor bir türlü. Bilirim kendimi, zaman zaman suni sancılar yaratırım beynimle iş birliği içinde. Ama bu sefer öyle değil. Ciğerimi yakıyor aldığım her nefes ve burda olduğumu hatırlatıyor bana. Anlatmak istiyorum benimle bu sancıyı paylaşana. Ciğerim yanıyor anne anlasana... Biliyorum hissediyorsun ,benim her damla göz yaşım senin yüreğine akıyor. Yakıyor orayı bir delik açıyor, biliyorum bazen benim yüzümden param parça oluyor. Anlatamam sana anlatamıyorumda ama nasıl bir mucizesinki daha gözüme bakınca o gül dudaklarından dökülüveriyor acılarım ayaklarımın önüne. Isıtıveriyorsun o an gülüşünle ve sarıyorsun kocaman yüreğinle beni. Biliyorum ben senin en büyük aşkınım, biliyorum beni çok seviyorsun. Ben de... Bende seni ben gibi sen gibi seni çok seviyorum ANNE... İyiki senin vesilen olarak gelmişim dünya ya. İyi ki benim var olma vesilem sensin. İçimde iyikiler o kadar çokki hergün bir yenisini ekliyorum bu listeye. Dünyanın en etkili büyüsünü tutuyorsun elinde ve büyülüyorsun sevginle herkesi. Anladım senden başkası yalanmış bu dünya da. Sensiz olmuyor anne. Sensiz olmuyor...