Yarımlık.

Ne zamandır hissediyorum bu duyguyu, Bir şeylerin yarım olduğunu. Her şeyimin diğer yarısı, kaybolup gitmiş, zamanın bir yerinde.

Ellerime bakıyorum. İki tane olmaları gerekiyordu. Biri yok.
Dünyamın bir yanı karanlık. Başımı çevirmem gerekiyor, görmek için ışığı. Gözlerimin biri yok.
Aynaya bakıyorum. Yüzümün diğer yanında derin bir boşluk.
Tıpkı bedenim gibi.
Kalbim gibi.
Ruhumda kocaman bir boşluk. Kalan, dolduramıyor içimi.
“ Bir şeyler değil “ diyorum “ Yarım kalan.”
“ Ben’im “
Anlıyorum ki seninle gitmiş bütün eksik parçalarım.
Yarım yamalak kalmış hayatım.
Acaba sen farkında mısın, taşıdığın ağırlığın?
Sen de kalan parçalarımın?

Seni suçlamıyorum.
Sen almadın. Sen de kaldılar.
Sen istemedin. Ben sana verdim.
Korkma, hep sende kalmayacaklar.
Geri alacağım, hepsini.
Tamamlayacağım yine kendimi.
Ama şimdi değil. Hemen değil.
Yapamam. Henüz buna gücüm yok.
Sadece biraz zaman.
Sonra tamam olacak her şey.
Hiç yaşanmamışsın.
Hiç eksik, yarım kalmamışım gibi.
Senden önce ki ben gibi.

Eser Aslanı
izmir