Bayramlar;günümüzde git gide silinen bir çok kültürel değerlerimizin yinelenmesine güzel bir olanak sağlayan önemli anlarımızdır.Bizlere düşen bu değerli an’ın farkında lığıyla boş değil,hoş vakit geçirebilmeyi sağlamaktır.Çünkü hiç birimiz bilemeyiz ki,yarınlarımızın bize neler getireceğini…

Örneğin bayramda yaşlı birilerini ziyaret ettiğimizi düşünelim ki bunu muhakkak yapalım arkadaşlar.Sevgiye aç,yaşlanmış fakat yaşlandıkça yalnızlığın getirdiği çocuksu ruhlarının arttığı ninelerin yada dedelerin,kimsesiz gönüllerini fethedelim...Belki de bu şekilde son mutluluklarını bizimle yaşamış olacaklar.Elbetteki ölüm her yaşta,her anımızda ancak genelleme olarak bu yaşlılık örneğini vermek istedim.

Bir taraftan büyüklerimin anlattığı dolu dolu yaşanan bayramları dinliyorum ve özeniyorum diğer taraftan bu zamanda ki bayramlarımızı gözden geçiriyorum ve bu zamandaki bayramlarımızın boşluğunun gerçekten hissedilebilecek kadar büyük boyutta olduğunu görüyorum.Bu her açıdan böyle,gerek büyüğün küçükle olan ilişkisinde gerekse küçüklerin birbirleriyle olan ilişkilerinde.Herkes birbirinden bir haber yaşıyor.

Gündelik yaşantımızda iştir,yoğunluktur diyelim herkesin kendince telaşları var ama bayramlar bu değerlerimizi kaybetmemek için önemli zamanlarımızdır öyle değil mi?
Şunu da anlarım;akrabalık ilişkileri günden güne mal varlığı yada benim nezdim de olmasa da günümüzde var olan,insanın insana olan üstünlüğü arttıkça, fesatlıklar da artıyor bu nedenle ister istemez uzak olmak istiyoruz.Ama hiç değilse insani değerlerimize sahip çıkalım nedir bunlar?gönlümüzdeki merhamet,kalbimizdeki sevgi,içten gelen dayanışma,yardım,duyarlılık hislerimiz ve dahası gibi.

Mesela gidelim bir huzur evine.Beklentileri yalnız sevgi olan o değerli insanları ziyaret ederek sevindirelim ya da yine tek menfaatleri sevgi olan çocuk esirgeme kurumlarındaki çocukları mutlu edelim, minicik yüreklerinde açılan boşluklarını asıl ailelerinin yeri gibi dolduramasak da,hiç değilse varlığımızla yalnız olmadıklarını hissettirelim …

Velhasıl kelam her birimizin,öncelikle kendi kişiliğimizi,bir çok değerin kaybolduğu şu günümüzde titizlikle gözden geçirmesi gerekiyor.Bu sorun ancak davranışlarımızı ve etrafımızı gözlemleyerek giderilebilir.Önce kendi kişiliğimizi diyorum çünkü iğneyi önce kendimize batıracağız ki çuvaldızı başkasına sevk edebilelim.’’O şunu yapıyor’’ diye eleştirmeden,’’ben ne yapıyorum’’demeyi bilmeliyiz ki kendimizi düzelttikten sonra başkasını ikaz edebilelim.Çünkü bizim kişiliğimiz sorunluysa başkasına bir şey deme hakkımız da yoktur.
Aslında her türlü olumsuzlukta pozitifliği ele alabilmemiz için aklımızın daima bir köşesinde muhafaza etmemiz gereken şu küçük cümleyi bulundurmamızın bile yeterli olacağına inanıyorum;
‘’BU DÜNYA FANİ’’

Bu zamana kadar yaşadığımız boş bayramlarımızı unutturacak hissiyatta ve de farkı fark ettirebilecek bir değişimimizle,dopdolu geçebileceğine inandığımız bir bayrama niyet alıp,bundan böyle an’ı değerlendirilebilen bayramlarımız olması ümidiyle…

Sevgiyle kalın…Seda