Sanırım içime bir ateşin külü sıçradı...

Oysa ki ne zamandır uğramazdı bana , o kadar yaşanmışın ardında ....

Hayat her gün bir güzelliğini fısıldıyor kulağıma. Nefes aldıkça yaşamanın,dokundukça hissetmenin,istedikçe kavuşmanın her görkemini katıyordu dünyama.
Baktığım gibi görüyor istediğim gibi algılıyordum her şeyi.

Yerine koyduklarımın gerçekleri ile arasında çok farkı yoktu.

Her an peşimde gezinen bir ilham perim var. Satırlarda duygularım oluyor yazıyorum, gece karasında dokunduğum ışığım oluyor sıyrılıyorum kötü ne varsa.

Bazen de senin yerini alıyor...

Yastığıma koyduğumda başımı okşayan, nefesiyle sıcağını katan geceme ve istediğim kadar bakabildiğim gözler oluyordu karşımda.
Saatlerimi harcadığım tek bir anda kalıyordu sonrada. Bir lokma ekmek , bir yudum su gibi karışıyordu gündelik hayatıma.


Ne zaman yarışa girsem saçımdaki beyazlarımla, ne zaman göz çevrem isyan bayrağını kaldırır yüzümde, işte o zaman da ona sığınırdım.Yalana boyardım onu, üstünde oynadığım satırlardan bir farkı kalmazdı. Karalardım ,çizerdim herşeyi ile.....

Sevdiğimdi.....kızdığımda cevap vermediğim annem babamdı.....karşı koyamadığım gerçeklerime attığım tokattı.

Sen ! adını koyamadığım yanım....


Hakkını nasil öderim bilmem ki?

İpin ucunu bazen kaçırsam da sen beni bilirsin, hayatla verdiğim mücadelemde hep yanımda ol....arkamdaki dağ gibi, sırtımdaki yük gibi kal ama kal .

Yanlızlığın derinlerinden kurtulmuşken,sessizliğin çığlıklarından kaçıvermişken bırakma beni...Kıyma .....zaman zaman tükense de umutlar yapma.
Avuçlarında biriken beni yıkama, karaya boyama açık mavi göğümü...Her adımda çelme takan hayata karşı koru beni....

Sen içimdeki ben ,

Ölüm bile olsan...... KAL...

25/11/2009
16;30
eMİNE