Yaşamın kıyısında,ya da ortasındasındır,yaşam tek kişilik bir oyundur aslında.Ya varsındır,ya yoksundur,Ya oyuncusundur,ya seyircisindir.Ya öznesisindir yaşamın ya da nesnesisindir birilerinin.En ağır yüküdür yaşamın bilmek.Bilmek,anlaşılamamak,bencillerin dünyasında sencil yaşamak.Bir gün anlaşılmayı ümit etmek.....Gerçek sevgiyi mümkün mü bilmeyen bir yüreğe öğretmek.Beklentilerin doyumsuzluğunda doyurabilmek yürekleri,mümkün mü?Bilinçli farkındalık,işte bu yalnızlık.Diplomaları almakla olmuyor,ceplerin doluluğuyla olmuyor saygınlık.eğer davranış kültüründen yoksunsa insanlar...Yaşamak,oysa bir dostun amansız sıcağında,sevdiğinin çıkarsız yüreğinde,yaratılanın binbir güzelliğinin farkında..İşte bunlar artık belkide mısralarda.Onun için mi çok seviyorum şiiri.Herkes bir gün ölüyor ama sadece bazılarımız yaşayarak ölenlerdeniz.Düşünün gerçekten yaşayanlardan mısınız?Herşeye ve herkese rağmen yaşaya bilmeniz ümidiyle...