güneş yükseldikçe odanın içinde ışıktan bir çizgi hızla hareket ediyordu
zaman buydu işte onun gözünde
bir çizgi, bir sınır,
bir tel örgü!!..
midesinde keskin bir sızı duydu aniden
bir şeyler yemesi gerekiyordu
köşede pencerenin yanında
bir önceki günün kahvaltısı duruyordu
bir parça kurumuş ekmek,
dört ya da beş zeytin
önündeki ziyafete bakıp gülümsedi
çok uzaktı artık
kahkahalarla çınlayan duvarların ortasında
bütün bir güne yayılan
taze ekmek kokusuyla
sıcak çayın dostluğu...
birkaç zeytini ağzına atıp
birazda su içtikten sonra
günlerdir girmediği
yatak odasına girdi
odanın ortasındaki büyük yatağa bakmadan
eskiden yattığı tarafta olan dolaba yürüdü
açtığında etrafa dağılan tozlar onu gülümsetti yine
acaba delirdim mi diye sordu kendine
yüksek sesle
kahverengi keten bir pantolon gözüne ilişti köşede
alıp giydi
üstüne de eskiden çok sevdiği gömleğini
ne zaman nerde kimle aldığı hafızasında o kadar netti ki
artık hazırdı
ürkek adımlarla kapıya doğru yürüdü
içinde ne olduğunu uzun süredir bilmediği
onu saçma sapan düşünmesine neden olan
-hatta çoğu zaman düşünmemesine- hislerle
kapıyı açtı..