Bacalardan saçların savrulur,karmakarışık.Peki sen hangi ocagın başındasın?Yanagından kayan gözyaşları boynunda dinlenirken beni hatırla.Yüreginin bazen atmayışı,atmayı unutuşundan değil,beni hatırlayışında!..
Martılar uçuyor hala içinde,deği lmi?Martılar beyaz ve ıslak kanatlarıyla yakaladıkları güneş ışıklarını sisin altına indirmeye çabalıyorlar değil mi?Güvercinler konuştukları lisanı ögretebildiler mi cemaatten üç-beş kişiye?
Esnaf;bir tebessümlük vakitte,sorgulamayan sorularla ama hiç konuşmadan anlaşabiliyor yine değil mi çarşı ahalisiyle?
Gözlerin ne renk?Gözlerin bu saatlerde selam rengidir.Biraz mahmur,biraz miskin ve biraz...
Kepenk sesleri neden bu kadar "yırtık?"Şehrin ciğerini paralar gibi.Kepenk sesleri,annelerinin "memesini"çagıran,acıkmış,kuzu yavrularını hatırlatır bana!..
Bu şehir dün gece hangi karanlığın koynundan kalktı,bilemem.Ama bu şehir bu sabah yine bereket emzirmeye başlar,bilirim.
Özledim seni....Sen aklımda bir bela gibi canlısın ve sevda gibi.Sen incecik bir ok gibi saplısın yüreğime,her adımda hatırladığım.Sen;kulaklarımı kapattığımda daha çok duyduğum bir susmaz şarkısın.
Aslında biliyorum;umurunda değilim,sen benim umurumdasın.Yinede bu yazının son satırını düşünürken,kahvemin son yudumunu içtiğim yer "PİERRE LOTİ"olsun isterdim....