teşekkür ederim, değerli yorumlarınız için. sevgiler

:))iki arkadaşıma da yürekten katılıyorum.
okunması gereken ve rehber niteliğinde paylaşımlar
teşekkürler

Yazılarınız her zaman rehber niteliğinde ve harika anlatımlı. İster öğüt desinler, isterse ders... Örnek alınması gereken bir yazı.
Teşekkür ederim yazı ve paylaşım için.
Sonsuz sevgi ve saygılarımla...

Çok teşekkür ederim, Türkan hanım. Uyarınız ve görüşünüz için. Şimdi okunabilir oldu sanırım. Sevgiler.

Bir olayı ya da bir görüşü anlatmaya çalışırken, örnek olarak en iyi bildiğimiz, tanıdığımız kişiyi seçeriz, kendimizi. “ Ben “ diye başlayan cümlelerden ne kadar nefret etsek de, bu kaçınılmaz. Kendimiz dışında örnek kullanmak durumunda kaldığımız “şey” ler gözlemlediklerimiz ya da genele ait şeylerdir.

Kendimizden daha iyi kimi tanıyabiliriz? Hiç kimseyi. Bu hayatımızdaki herkes için geçerli. Annemiz, babamız, kardeşimiz hatta çocuğumuz için bile.

Kişileri, sadece, yaşadığımız kadarı ile tanıyabiliriz. Annem, beni anlatması ya da tariflemesi gerektiğinde, sadece çocuğu olarak bildiği özelliklerimden bahsedebilir. Benim nasıl bir eş olduğumu, nasıl bir arkadaş ve dost olduğumu ya da nasıl bir anne olduğumu tarifleyemez. Beni eş olarak, arkadaş olarak ve anne olarak tanımlayabilecekler sadece o yönlerimi yaşayan kişilerdir. Eşim, arkadaşlarım, çocuklarım.

Oğlum evli. Bana sorulacak olunursa, nasıl bir evlat olduğunu tarifleyebilirim. Nasıl bir eş olduğunu merak edenlere de “ Eşine sorun “ derim.

En küçük birim, aile, içinde bireyler sınırlarını biliyorlarsa, kimliklerinin farkındalar sa, bir diğerinin görev ve sorumluluklarına müdahale etmiyorlarsa o ailede huzur, mutluluk ve süreklilik hakimdir.

Bir kadın ve bir erkek evlenerek aile olma olayını başlatırlar. Çocuk / ların katılımı ile olayın müdahil sayısı çoğalır. İsmi değişmez, içeriği değişmez.

Anne ve baba nın aile içinde ki görevleri birbirlerine karşı eş, çocuklarına karşı model olmaktır. Kız çocuğu, cinsiyetinin özelliklerini annesinden öğrenir. Erkek çocuğu da, babasından. Eğer evde rol model karışıklığı varsa ya da eşlerden biri diğerinin modelliğini de üstlenmişse, o aile içinde yetişen çocuklarda çelişki olması kaçınılmazdır.

Toplum olarak ne kadar modernleşsek de bazı “ Duruşların ” korunması gerekir. Bu duruşlar içinde en önemlileri de Anne ve Baba duruşudur.

Anne ve baba dediğimiz zaman o ailenin kadınından ve erkeğinden bahsediyoruz.

Son günlerde, toplumsal çöküşümüzle ilgili, hepimizin kaygıları var. Boşanmalar inanılmayacak boyutta arttı. Artık herkes birbirini aldatır duruma geldi. Erkeği, dişisi.

Görüşüme göre, buna sebep, aile içindeki “ Rol Model “ karmaşası. Evlerde kim anne? Kim baba? Belli değil. Kadın, kadın değil. Erkek, erkek değil. Bu evlerden çıkıp, aile kuran gençler, nasıl davranacaklarını bilemiyorlar. Evin erkeği olmak ne demek? Nasıl davranır? Sınırları nelerdir? Nerede evin kadını devreye girer? Hangi işler, kimin sorumluluğu altındadır? Hangi kararda kimin görüşü geçerlidir?

Bilgisizlik kargaşayı, kargaşa çatışmayı, çatışma ayrılığı doğuruyor. Ve gençler birbirlerine şu soruyu soruyorlar “ Biz niye evlendik?”.

Rol model karmaşası içinde cinsiyetsiz çocuklar yetiştiriyoruz.

Eşit olmak demek, kadın-erkek, aynılık anlamına gelmez. Aynı olan şeyler, eşit olmazlar çünkü aynıdırlar. Kadın ve erkek, anne ve baba ayrı olmalılar ki, eşit olabilsinler.

Eser Aslanlı
izmir


Bu yazınız okunması gereken bir yazı. Yazınızı olduğu gibi aşağıya kopyaladım. Çünkü yukarıda görünmüyor Eser hanım.

Teşekkür ediyorum paylaşımınız için. Sevgiler yüreğinize . Kadının kadın, erkeğin erkek gibi davranabileceği günlerin en kısa zamanda gelmesi dileği ile.

onurumsun tarafından 11/19/2009 7:51:45 PM zamanında düzenlenmiştir.