Ey sevgili,dudakların titrek o güzel yüzün süzgündü.Ayrılırken bakışlarını gördüm,her lahza üzgündü.Elini elimden öyle usulca çekerken,beni her dem kahreden iste bu hüzündü.
Ey sevgili,gurbet eller insana melali fazlasıyla yaşatıyor.Bazen bu yaşadıklarımı ve hasreti hep hayıra yoruyorum.Çünkü bu ayrılık hasreti seni bana daha çok yaklaştırıyor.Şair demiş ya;’Ayrılıklarda sevdaya dahildir’ diye.Evet gurbet ayırdı bizi,ruhumun hicranını böyle içime gömdüm,ey visali Yar.Yıllar varki çorak vadilerde hep gülşen aradım.O gülşen içinde her lahza bir visali Yar istedim.Çiçeklerle ve nevbaharla avundum sen gelinceye kadar.Sen gelinceye kadar hep ruhsarını aradım.Tam kavuştum derken tekrar gurbetlere düştüm.Şimdi sen Canan olmak için bende candan bir seven olmak için her şeyimizi feda ediyoruz.Zaten yanımdayken bile hasretimdin ben seni hep böyle sevdim,ey sevgili...Zaten başka türlü sevememki...

TimurŞAHİN