Yaklaşıık üç sene önceydi; O gün yine sabah olmuştu fakat herzaman ki gibi başlamayacaktıım güne;

Çünkü o sabah çok kötü bir rüya ile uyanmıştım.Hayatım da ilk defa kendimi gördüm rüyamda ama ne acı ki gögsümden kanlar oluk oluk akmaktaydı,yerde öle feryatlar içinde bağırıyor ama kimselere duyuramıyordum sesimi.

Uyandım sonunda ama ne uyanış;ben hala çıglık atmaktayım,kan ter için de kalmıııştım. Bir süre sonra kendime geldim ve yataktan kalktım.Kendi içimden bunun bir rüya olduğuna seviniyor fakat bir taraftan da tuhaf bir şekilde endişe duyuordum.
Bliyordumki ne zaman bir rüya görsem kesinlkle gerçek oluyodu.. Çok nadir rüya görürdüm zaten..

Hlala gördüğüm rüyayı düşünürken bir taraftanda hazırlık yapıyordum,İşe gitmek için.
Duşumu aldım traşımı oldum kahvaltı falan derken otobüs saati yaklaştı ve evden alel acele ayrıldım..

Geç kalmıştım otobüs saatine;otobüse yetişebilmek için koşturuyordum yetişemem sandım ama otobüste beş dakika geç kalkmıştı o gün ;normalde hiç böyle yapmazlardı saati satine ayrılırlardı terminalden.Nyese yetiştim otobüsüme

Otobüsün en ön koltuguna bindim (Ben aslın da ön tarafa oturmayı da sevmezdim )yanımada tanıdığım bir arkadaş oturdu, onla sohbete daldık ve ben unutmuştum gördüğüm rüyayı..

Otobüs hareket etti;Her şey normalmiş gibi görünüyordu,sıradan, monoton, sıkıcı bir iş günü daha başlayacaktı,Benim için ama başıma gelecekleri nerden bilebilierdim;
dümdüz yolda kaza yapıcamız hiç aklıma gelmezdi, adamın birisi baktık üstümüze dogru sürüyor arabayı,otobüsün önünde oldugum için rahatlıkla görebiliyordum şoforu ve yanındaki yaşlı teyzeyi ve ikiside uyuyuorlardı araçta olaylar tabi bir anda gelişti ve biz kaçamadık onlardan iki araç kafakafaya çarpıştık...

Korkunun etkisiyle kaza anında sadece kapanabilmiştim torpitonun oldugu yere o an ki hislerimi hala unutamam ;aracın çarpıcanı biliyordum artık kesinleşmişti ve ben kapandım gelip bizle çarpışmasını bekleyebildim, bir taraftan korkarken gördüğüm o rüya geldi aklıma ölecekmiydim yoksa,yada saktmı kalacaktım ? otobüs zaten küçücük bişeydi ve kurtululmamız imkansızdı.
şöför büyük bir sogukkanlılıkla araca kendi oldugu taraftan çarpmıştı yapabileceği pek fazla bişeyde yoktu zaten bizi bırakıp araçtan atlayalabilrdide ama yapmadı çok soguk kanlıydı . Bel kide bizimhayatımızı o kurtartı. çünkü araç bizim oldugumuz yerden çarpsaydı arkadasla ikimizdekesinlikle ağır yara alırdık veya ölürdük ..
araç tekerin oldugu yerden çarptı ve hayatımızı uacık o teker kurtardı
kafamı kaldırdım otobüste çığlıklar dur durak bilmiyordu herkez biran önce otobüsten kaçmak isitiyordu bense donup kalmıştım aradan iki saniye geçmedi burnumdan kanlar fışkırmaya başladı her yerim kan olmuştu sanki kanla banyo yapıyordum .
Ben sinirliydim biran önce otobüsten inp bize çarpan aracın şöförüne hesap soracaktım; Nasıl uyuyayrak onca insanın hayatını tehlikeye atabilirsin diye Otobüsten indim hesaop sormaya yüzümdenm akan kanlara aldırmadan adam koştum bide ne göreyim adam ve annesi oldugunu sonradan öğrendiğim yaşlı teyze ikiside ölmüşlerdi olay yerinde
ve benim için bir şok daha olmuştu bu olay

Ben bu olaydan sonra beş altı ya kendime gelemedim hep korktum yinemi kaza olcak diye yanımızdan araç geçse ürperiidim..............