Yenilenebilir enerji yasasına göre; artık kendi elektriğinizi kendiniz üretebilir hatta bunu devlete bile satabilirsiniz gibi yenilebilir bir haber var. Tamam güzel, hatta harika ama bunu yapacak olan kim peki? Hani satmak şöyle dursun, kim bu -üretim izni çıktı diye- olayı icraata dökecek olan o keskin kesim? Haber bir an için insanı tebessüme getiriyor… Eee elektrik bu, ampülde yandığı gibi yanmıyor.

Şahsen sen yapar mısın böyle bir şey, bir düşün… Veya hiç şöyle bir olaya şahit olur musun; bir gün arkadaşlar arasında takılırken:
-Olum malak gibi canım sıkılıyor, ruhum daralıyor ne yapsak ya?
-Gel aga bugün elektrik yapalım lan.. Bi’değişiklik olsun anasını satayım!
-Harbi lan süper fikir. Yapalım o’lum, hem fazlasını devlete satar akşama yemek yeriz hafız…
gibi salak bir diyalog… Tahayyül edilmesi bile saçma geliyor insana. Her şeyden önce, o elektriği üretme bilincini yetiştirecek kadar kapasiteli bir eğitim sistemimiz bile yok. Ne lisede, ne de üniversitede… Hatta üretim için gerekli alet edevata bütçe ayıracak niyetli biri bile bulamazsın günümüz gençliğinde.. Geçtin ki üretip satışa çıkarsın…

Bizim adamın elektrikten tek anladığı şey; karşı cinsle cinsel etkileşimden ibarettir “Baba o kızdan çok pis elektrik aldım valla” şeklinde. Hani kimyamız tuttu derlerdi ya eskiler, onun gibi. (Gerçi ten uyuşması için de kullanılır oldu artık bu ama neyse) Şimdi sen bu adama ‘git elektrik yap sonra da git onu sat’ dersen, o adam da sana “Niye satayım bilader kendi düşürdüğüm elektrikli manitayı” diye bir cevap verecektir haklı olarak. Çünkü onun elektrikten anladığı o kadardır ve ona gelmez öyle şeyler, terstir... Bu saatten sonra da bir şey denmez artık, zamanında ‘elektronlar vasıtasıyla transfer edilen enerji’ olarak öğrendiği enerji tanımını, kendince böyle algılamış ve bir paratoner gibi yaşamaya devam ediyor…

Hal böyleyken fazla söze ne hacet… Ülkemize ilk elektriği ve gazı getiren Sultan II. Abdülhamid’in ruhu şad olsun… Her ikisini de muntazam kullanabilen biz gençler de sağolsun…