Yaz mevsiminde sonbaharı yazmak,sadece sonbahar aşıklarının yapabileceği bir deliliktir.Bahardan kalma güzellikler yazın kendini gösterirken,sonbahar burunlarında tüter bazılarının.Defter arasında sakladıkları kurumuş yapraklara bakarlar.Sarının kokusunu özlerler.Güneşin rengi de sarıdır normalde.Sarı papatyalar da vardır.Fakat sonbaharın sarısı farklıdır.Bu sarının içinde ayrılıklar,özlemler,aşklar barınır.Ellerinde toz bembe bulutlar taşıyan ben bile sonbaharda ceplerime sokarım o bulutları.Olmayan bir özlemle sararır yüzüm.Ellerim titrer.Yazamam...
Bu yüzden yazın yazıyorum sonbaharı.Yazın bitişini beklerken heyecanla satırlara dökerek anıyorum sonbaharı.Hissetmekle hissetmemek arasında nakış dokurken insanlar,ben iliklerimde yaşıyorum sonbaharı.Çıplak ağaçları görünce aklıma çıplak ruhum geliyor.Rüzgar kalbimin tüylerini ürperttikçe,kalem elimden kayıp gidiyor.Yazamıyorum...
Belki birgün sonbahar gelince,tüm gücümü toplayıp işletirim kalemimi.Kağıt sözcüklerin ağırlığıyla sarı bir yaprak kuruluğunda ağlarken,belki birgün yazarım sonbaharda.Belki bir sonbaharda,kalemden başka sevgiliye dokunmamış olan ellerim,sonbaharı sevmeyen insanların inadına özlemlerine kavuşur...
Belki...