Çocuktum 80 li yıllardı; kapının önünde kardeşlerimle kartopu oynuyorduk, annem pencereden bize’’her yer kar soğuk, ayaz içeri girin basmayın karlara üşüteceksiniz, diyene kadar,
Urfa da öyle her kış yağmazdı kar son kez bakar gibi seyretmiştim, gözlerim den akan yaşlar burnuma karışmış titreyerek eve girdim, gözlerimi sıcacık kocaman avuçlarıyla sildi babam sırtımı ona yaslayıp yüzümü sobaya döndüm,annemin, varlığı yüreğimi elime tutuşturduğu ıhlamurun buharı yanağımı ısıtmıştı.ve ben o günü bir kez daha yaşadım bu gün ama artık büyümüştüm,
Yıl 2008 ve yine Kış, bu sabah uyandığımda bu defa yanımda yakınlatım yoktu, pencereden dışarı baktım, her yer bembeyazdı pencereyi açtım yüzüme vuran keskin soguktan sarsılsım kışı ilk defa yaşıyor gibiydim, Ofise gitmek için evden çıktığımda; Yürüdüm,,yürüdüm, ve en temiz en ayak değmemiş karların üzerine bastım, hava alabildiğine ayazdı yoruldum çok üşüdüm babamı aradı yüreğim gözlerimden ; Nihayet ofise vardım, sırtımı kaloriferin peteğine yasladım,yüzümü babamın masamda duran çok eski bir resmine çevirdim, yüreğimden yol bulan hasretim elimdeki sigaranın dumanından yanan gözlerimden akan yaşlarıma karışmış, burnumu çektim, elimde annemin ıhlamuru yerine, çocuklugumdan sonraki hayat kadar sert bir kahve, aklımda çocukluğum
Sırtımı yaslayacak bir yer vardı, vardı da bu babam değildi...


BABAM SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM ..
ÇOK SOGUK çok sert bir kış’a DÖNDÜ HAYAT.
ASLA SIRTIMI YASLAYAMADIM senden sonra
GÖZLERİMİ SİLMEDİ SEN GİBİ hiç kimse.
IHLAMURLARIN KOKUSUDA TADI DA YOK ARTIK
SIGAMADIM. SIGINAMADIM SANA SIGINMIŞ SANA YAŞLANMIŞ YÜREĞİMLE.....HİÇ KİMSELERE