"mektubuma baslamadan once büyüklerimin ellerinden, küçüklerimin gözlerinden öperim " diye başlardı, yada " uykularımın kabusu uykusuzlugumun nedeni , sevdigim ..." yazılırdı ilk başına. evet bundan cok uzun zaman önce beyaz bir kağıdı önümüze alır o vakte kadar aklımızda , gçnlümüzde ne biriktirmişsek ucu kömürlü kalemimizi alır başlardık kelimeleri bir bir sıralamaya.
kaç coçuk bir zarfın nasıl kapatıldığını biliyor, yada en son hangi vakit bir kart alıp arkasına sevgiyi, özlemi yada sılayı yazıp bir postanenin içine girdik. Kaçımızın coçuğu yada kardeşi büyüklerine bir kaç cümle yazdı, sorun kendinize en son ne zaman.

ama teknolojiye herkez kapılmadı daha benim kadar, yada en azından aramızda hala varolan eskilik ruhu taşıyan insanlar. Bakın eskilik dedim , şimdi düşünün yada kendinize sorun doğru kelimemi yoksa çokmu fazla oldum size göre. bence eksik bir kelime , ardına daha neler sıralanır , daha neleri sıralarsınız belkide. Ben açıkca haykırıyorum ben unuttum mektup yazmayı, tarihi nereye atıyorduk, yada hangi ucunu hafiften yakıyorduk unuttum, utanmalmıyım bilmiyorum, ama şimdi bir fikir işte parladi birden aklımda, gelin ayda bir kez mektup yazalım birbirimize , yada kime olursa ben adresimi veriyorum kim bana mektup yollarsa bende ona yolluyacagım kesin, çünkü çok özledim hemde çok. hatta bir isim verelim buna " İŞTE UNUTMADIM SENİ" yada " MEKTUBUN VAR " .
Şimdi çıkıp bir sandalyenin üzerine bağırıyorum avazım çıktığı kadar :

" Adım Adil Ödemiş, 30 Yaşımdayım adresim :Başbuğ Sokak, Karasel Apt.
Zemin kat, Karakol- Mağusa / Kıbrıs. bana mektup yollayın , ne olursa, hiç olmazsa kalemin klavyeden üstün olduğu anlaşılsın,"

Yazın bana , arkadaşlarınız varsa onlarda yazssın , hepinizi bekliyorum. Eskilerden yazın, yenilerden bahsedin, sizden bahsedin, etrafınızdan yada herşeyden ne varsa konuşmak istediğiniz yazın bana yada başkalarına yeterki yazın yoksa ne biz nede bizden sonrakiler yazamayacak , acı ama gerçek YAZAMAYACAKLAR..........