Anne var, çocuğunun çaresizliğine bakmadan sokağa atar...
Anne var çocuğu için gerekirse sokakta yatar.

Doğmayı sanki kendi istiyormuş gibi ve de sanki dünyaya gelmek kendi elindeymiş gibi,gözünü açtığında ölümle burun buruna bırakılan,o minik yavruları doğuranda bir anne..
Öte yandan çocuğunu özürlü olmasına bakmadan,yıllar boyunca çekeceği ıstırabı bildiği halde, evladı için yaşamayı bir yana bırakıp dünyasını yavrusunun üzerine kuran da bir anne.

Vicdan muhasebesinde yer almayan, sadece kendi için yaşayan,evladın ne demek olduğunu bilmeden kendini aptal savunmalarla kandıran anne olamaz.

’’’Cennet anaların ayaklarının altındadır’’’ sözünü sanırım hepimiz biliyoruzdur.Bu sözün her anne için geçerli olamayacağını çevremizdeki bazı örneklere bakarak kanıtlamış oluyoruz.

Annelik zor bir sanattır.Bu sanatı işlemek için başta vicdan akabinde fedakarlık gelir.

Anne-cik olmak, dersini çalışmadan hatta o dersle alakası olmadan sınava girip boş kağıt verenlerin düştüğü pozisyonla eş değerdir.
Ama anne olmak o sınava hazırlıklı gelip ve en iyi notu alma çabasına girip gerekirse kopya çeksede birşeyler yapmaya çalışmak gibidir.

ALLAH nazarında anneliğin yeri ne kadar kutsalsa, anne-cik in yeride bir o kadar kötü ve köhnedir.

Toplumun refahı ve gelecek günlerin aydınlığı unutmayalım ki ilk önce annelerde başlar.Eğitimmi yoksa öğrettimmi önce gelir hepimiz biliyoruzdur umarım.

Kolay olanı herkes başarır.Zoru başarmaktır önemli olan.
Vicdan aynasına bakıpta birşeyler görebilen yürekler, bir gün mükafatını şüphesizki alacaktır.

Çok şükürki beni yetiştiren koskoca yürekli bir anne..
Bayrak yarışı gibidir bu aslında,aldığımız bayrağı yere düşürmeden, teslim edene kadar yorulmadan taşımayı nasip etsin bizlere yaradan.



((((GÜLDEN))))