O gece annemin ağrılarından sabah ezanlarına kadar uyuyamadım,annem sessizliğe bürünmüş ben dalmışım.Bir ara bir şey saçlarımda dolanıyordu irkildim önce gözlerimi açarak,anlamaya çalıştım.Annem!. Annem eliyle saçımı karıştırıyordu.Karıştırıyordu çünkü rahat hareket edemiyordu,kazadan dolayı.
"günaydın"dedim kısık ve yavaş ses tonuyla "günaydın oğlum"dedi.Yaşasın! beni tanımıştı "oğlum" demişti.
O gün başlangıçtı annem ve benim için,yataktan fırladım annemi ellerimle kaldırarak yatağın üzerine oturmasını ve her iki tarafına yastıklarla destekleyerek" biraz otur güzel bir kahvaltı hazırlayacağım sana,beraber yeriz çayda içeriz". "kahvaltı etmen ve çabuk iyileşmen gerekiyor senin" dediğimde başını hafifçe sallayarak beni onayladı.
Gerçi evde yiyecek bir şey yoktu ama kahvaltıydı sonunda.Çay suyu koydum ve bir koşu mahalle fırınından iki adet taze ekmek aldım.
Pencereyi açarak,"bu güzel sabahta içeri biraz güneş girsin" dedim anneme.Radyoyuda açarak içeriye mutluluk havaları serpmeye başlamıştım.Annemi camın kenarına alarak bostan manzaralı bir kahvaltı yaptırıyordum "bak! zeyinleri sağ elinle yiyecek,sol elinlede alıp atacaksın" dedim hareket ettirmeliydik elleri açılmalı ve eski sağlığına kavuşmalıydı. Öyle yapmaya çalışıyorduk,kapı çaldı.Açmaya gittiğimde kapı komşumuz melahat teyze annemin durumunu sormaya gelmişti.Geri geldiğimde annem sol eline zeytin çekirdeğini almış bana gösteriyordu."Bak! bak! aldım" dediğinde o kadar mutlu olmuştum ki anlatamam.
Yerimden kalkarak annemin ellerinden kaldırdım ve evin orta yerinde radyoda çalan müzikle hoplamaya zıplamaya başladık."Yaşasın,haydi hoppala ne güzel" diyerek sevinç farklılığından anlamsız sesler çıkartıyordum.
"Annem be, biliyordum güçlü kadındır benim annem. Anadolu kadınıdır,az mı saman,odun taşımıştır,çalı çırpı yüklemiştir omzuna.Güçlüdür benim annem,güçlü.