Bana bıraktıqın mirasa uzunca bir ara vermiştim..Bu ara süresince elime kalem almadım.
Kalbimi dondurdum,güneşliklerimi açmadım. Bir ay boyunca pencereme yaklaşmadım.Ama yine
olamadı. Unutmak için yaptıqım hiçbirşey işe yaramadı.. Kalbimden, kalemimden, defterimden
ve duyqularımdan uzak durdukça içlerine hapsoldum.. Rüyalarım; hırçın dalqaların ve deniz kokularının arasına qötürdü beni.. Deniz kabuklarıyla oynarken bulduquM ve habersizce kaybettiqim aşkı anlattı bana. Serildi, serpildi, çocukluqumun arasında boy qösterdi ve layık
olduqu yere yerleşti.. Ruhum da çalkalanırken varlıqı ailesi onu kalbimden istedi.. Kalbim vermemk için direndi. Fakat savaşı kaybetti. Kuşkusuz o kalp artık yaşayan bir ölüydü..
Umutlarını, mutluluklarını ve tebessümlerini uğuR böCeq! ile yollamıştı..Hayalleri hep yarım kalmıştı. Efsane aşkın sonunda o kalp nasır tutmuş bir kaya misali yitirilmişti..

noT: Bıraktıqın miRas haLa kaLemimDe...

..BüşRa ERBAŞ..